Long you live and high you fly

And smiles you"ll give and tears you"ll cry

And all you touch and all you see

Is all your life will ever be




Δευτέρα 28 Ιανουαρίου 2013

Ταξίδι στην ελληνική "μπλογκόσφαιρα"

Ξεκίνησα αυτό το μπλογκ 20 μήνες πριν με αφορμή την διαμονή μου στην Ουγκάντα. Δεν είχα ασχοληθεί ιδιαίτερα με το blogging-παρα μόνο ως αναγνώστρια 2-3 ελληνικών μπλογκ και πολλών  αγγλόφωνων. Στην ουσία ήμουν τελείως άσχετη με το όλο θέμα και για αυτό ίσως δεν υπήρξα ποτέ και ιδιαίτερα ενεργό μέλος στην ελληνική "μπλογκόσφαιρα".
 
Όταν λοιπόν πέρσι είδα ξαφνικά το μπλογκ μου υποψήφιο για τα ελληνικά βραβεία διαδικτύου, ήταν πολύ μεγάλη έκπληξη. Το ίδιο και όταν συνειδητοποίησα πως το "Ταξιδεύοντας" έχει πλέον μεγάλη επισκεψιμότητα (και ας μην έχει μεγάλο αριθμό "followers") αλλά και ότι τα άρθρα μου έχουν ακόμα πιο μεγάλη απήχηση στο κοινό.
 
Γράφοντας αυτό το μπλογκ, άνοιξα μια δίοδο επικοινωνίας με πολλούς ανθρώπους και η οποία συνεχίστηκε τόσο στο Facebook όσο και μέσω των κειμένων μου. 
Η αλήθεια είναι πως από τότε που τα άρθρα μου άρχισαν να γίνονται όλο και πιο αποδεκτά και να διαβάζονται από όλο και περισσότερο κόσμο, η δυναμική του μπλογκ άλλαξε. Διότι είναι πολύ δύσκολο να μην νιώθεις τεράστια ευθύνη για όσα γράφεις όταν ξέρεις πως τα κείμενα σου (εκτός μπλογκ) φτάνουν σε χιλιάδες κόσμο ο οποίος σε κρίνει (και πολύ σωστά), συνδιαλέγεται μαζί σου, συμφωνεί και διαφωνεί.
Αυτός είναι και ένας από τους λόγους που οι αναρτήσεις μου δεν είναι πια τόσο συχνές όσο πριν. Με δεδομένο ότι τις απόψεις μου τις εκφράζω στα άρθρα που δημοσιεύω, δεν θέλω να επαναλαμβάνομαι και να λέω μια από τα ίδια και από εδώ. Κάποιες προτάσεις που μου έγιναν να αλλάξει η γωνία του μπλογκ να γίνει πιο "εμπορικό" και πιο "επαγγελματικό" επίσης απορρίφθηκαν χωρίς δεύτερη σκέψη.

 
Νιώθω λοιπόν μια τεράστια ευθύνη απέναντι σε όσους με διαβάζουν και αυτός είναι και ένας λόγος που διαλέγω παρα πολύ προσεκτικά τα μέσα που θα δημοσιεύσω την δουλειά μου, τους συνεργάτες μου αλλά και τον τρόπο που θα γράψω. Θέλω πάντα να έχω κάτι καινούριο να πω, να το έχω ερευνήσει προσωπικά, να το έχω στοιχειοθετήσει. Κυρίως δεν θέλω να προσβάλλω τον αναγνώστη μου, να τον υποτιμήσω ή να προσπαθήσω με πλάγιους τρόπους να βγάλω χρήματα από την δίψα του κοινού για επικοινωνία. 
Ίσως η προηγούμενη "θητεία" μου στην πανεπιστημιακή έρευνα με έχει κάνει ιδιαίτερα προσεκτική στην  διερεύνηση των γεγονότων και στην παράθεση πηγών και στοιχείων.
 
Τα γράφω όλα αυτά σήμερα διότι τελευταία έχω μπει σε αρκετές σκέψεις σχετικά με τα μπλογκς, τα διάφορα φόρουμ και τα δεκάδες ενημερωτικά (με ή χωρίς εισαγωγικά) σαιτς. Δεν θέλω να κάνω την έξυπνη, και φυσικά θεωρώ πως ο καθένας έχει το δικαίωμα να γράφει και στην τελική το κοινό είναι αυτό που θα κρίνει.
 
Όμως σε κάποια σημεία έχει χαθεί το μέτρο. Βλέπω "μπλογκερς" που αφιερώνουν αναρτήσεις ολόκληρες για να επιτεθούν λεκτικά και με πολύ δηλητήριο σε άλλους και αναρωτιέμαι όλο αυτό σε τι εξυπηρετεί τον αναγνώστη. Δεν μπορώ να καταλάβω τη λογική του έχω αντιπάθεια σε κάποιο σαιτ και κάθομαι και ασχολούμαι βρίζοντας τον ίδιο, αφήνοντας υπόνοιες για την προσωπική του ζωή και βαπτίζοντας όλο το κοινό που τον διαβάζει ανεγκέφαλο.
 
Συχνά μάλιστα τα διάφορα φόρουμ λειτουργούν περισσότερο ως μέσο εκτόνωσης παρά ως μέσο προώθησης ιδεών και ανταλλαγής απόψεων. Ξεκατίνιασμα και δηλητήριο από τη μια, εμετική κολακεία από την άλλη. 
Εάν τα μπλογκ κ τα φόρουμ αποτελούν  μικρογραφία της κοινωνίας μας, τότε ειλικρινά έχουμε τεράστια θέματα να λύσουμε ως λαός.
 
Δεν θα αναφερθώ στις κλοπές κειμένων ή στις αναπαραγωγές χωρίς αναφορά της πηγής. Αυτό ήταν κάτι που θεώρησα αναπόφευκτο από την πρώτη στιγμή που ξεκίνησα να γράφω. Μόνο μια φορά διαμαρτυρήθηκα σε κάποιον που εμφανώς με είχε αντιγράψει για να λάβω ως απάντηση ένα ιδιαίτερα υβριστικό και χυδαίο εμαιλ. Από τότε δεν ασχολήθηκα πλέον, απαιτεί πολύ ενέργεια και χρόνο και τον οποίο προτιμώ να ξοδεύω στη δουλειά μου ή παίζοντας με το παιδί μου.
Φυσικά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν με ενοχλεί όταν γίνεται. Ιδιαίτερα όταν δημοσιεύσαμε την έρευνα μας στην Huffington Post (ναι το γνωστό ρεπορτάζ για τα ναρκωτικά στους δρόμους της Αθήνας) και μετά είδα παραλλαγές της ίδιας ιδέας σε κάθε σαιτ που υπάρχει. Το αποκορύφωμα μια πανομοιότυπη έρευνα για τους χρήστες ναρκωτικών σε μια γραμμή λεωφορείου με "φωτορεπορταζ" (το οποίο πιθανόν τραβήχτηκε με κινητό τηλέφωνο) και για την οποία αναρωτιόμουν αν θα έπρεπε να κλάψω ή να γελάσω.
Και δυστυχώς η κατάσταση δεν εξαντλείται μόνο σε αυτά που ανέφερα. Το blogging φαίνεται σε κάποιους λειτουργεί ως ένα είδος "περσόνας" πίσω απο την οποία κρύβονται (και η οποία ενίοτε αποφέρει και πολλά χρήματα) και επιτρέπει να παρουσιάζεται ένα προφίλ το οποίο καμία σχέση έχει με την πραγματικότητα. Η ανωνυμία βοηθάει (με την οποία εγώ διαφωνώ πλήρως) αλλά και το γεγονός ότι κάποιοι είναι έτοιμοι να δεχτούν άκριτα ότι γράφει ο καθένας και να το αναπαράγουν ως νομοτελειακό γεγονός.
 
Μέσα σε αυτό το κλίμα λοιπόν αναρωτιέμαι ποιό το μέλλον του blogging και αν σε κάποιες περιπτώσεις (δυστυχώς όχι λίγες) κάνει τελικά περισσότερο κακό παρά καλό....
 
 
 
 


 

10 σχόλια:

Irene είπε...

Fran μου συμφωνω απόλυτα, λεξη προς λεξη...Καλημερα...

Fran είπε...

Καλημέρα! Αφορμή για ολο αυτο ηταν ενα κείμενο που διάβασα χθες σε ενα μπλογκ. Εστιάζει χολή ακομα και η τέλεια που ειχε βάλει. Ειλικρινα αναρωτιέμαι σε τι εξυπηρετεί τον αναγνώστη ολο αυτο...

Στεφανια είπε...

Μπα, τον αναγνωστη δεν τον εξυπηρετει Εξυπηρετει αυτον που τα λεει, γιατι ας μην ξεχναμε οτι υπαρχουν και αρκετοι δειλοι, που προτιμουν να τα γραφουν αντι να τα λενε...

Giannis είπε...

δυστυχώς έχεις δίκιο “...τα μπλογκ κ τα φόρουμ αποτελούν  μικρογραφία της κοινωνίας μας...”

Andrea είπε...

Καλημέρα,
τα blogs είναι όπως οι άνθρωποι που τους γράφουν - έτσι βρίσκεις και καλά και κακά, έξυπνα και χαζά.. Και όπως διαλέγεις τους ανθρώπους γύρω σου, διαλέγεις και τα blog που σε εκφράζουν και με τα όποια θέλεις να "κάνεις παρέα". Το δικό σου είναι μάλλον το μόνο ελληνικό που παρακολουθώ - από την πρώτη ανάγνωση με έπεισε με την έξυπνη γραφή και την διαφορετική άποψη σου. Καλή συνέχεια - τα καλά ποτέ δεν χάνονται :)

Fran είπε...

Ευχαριστώ για τα καλα λογια. Προσωπικά το βρίσκω λιγο τρομακτικό αυτο που γινεται πλεον. Τ ποσο εύκολα δηλαδη μπορεί ο καθένας να κατηγορήσει, να βρίσει, να πουλήσει κατι ανύπαρκτο κ κυριως να " ενημερώσει". Πριν λιγο καιρο έτυχε να συναντήσω μια γνωστή δημοσιογράφο, απο αυτες τις προβεβλημενες που μαλιστα εχει και το προφίλ της "σκεπτόμενης" και η οποια αρθρογραφεί πολυ στο διαδικτυο και εχει και μεγαλο κοινο να την ακολουθεί. Ειλικρινα εντυπωσιαστηκα απο το μέγεθος της αμορφωσιας αυτής της γυναίκας. Σε μια σύντομη συζητηση δέκα λεπτών ειπε τόσες βλακείες μαζεμένες, έδειξε τοσο μεγαλη άγνοια για διεθνη θέματα που ακομα απορω. Και ομως αυτη η γυναικα μεσα απο το μπλογκ και τα αρθρα της εκφράζει αποψη και δινει συμβουλές στον λαό πως να βιώσει την κριση και του την λεει κιόλας για τα λάθη του. Δυστυχώς αυτοι προβάλλονται και καντν και κήρυγμα στους υπόλοιπους...

Γ.Δ.Κ. είπε...

Είναι γεγονός ότι έχει χαθεί το μέτρο

not-just-mums είπε...

να σου πω κάτι,το blogging όπως ξέρεις δεν έχει κανόνες και ναι,είναι μικρογραφία της κοινωνίας μας καλώς ή κακώς, μιας κοινωνίας που υπάρχουν άνθρωποι που ασχολούνται με τους άλλους, τσακώνονται, κουτσομπολεύουν, δημιουργούν αντιπάθειες and I could go on and on forever. δεν ξέρω σε τί κείμενο αναφέρεσαι,αλλά έχω δει άπειρα τέτοια.καθόλου δεν με νοιάζει,ούτε ασχολούμαι,με κάποια μπορεί και να συμφωνήσω, το μόνο θέμα είναι αυτό που λες και εσύ, η απουσία πηγών/άρθρων/ντοκουμέντων, εκεί που χάνεται η μπάλα και ξεκινάει η επικίνδυνη παραπληροφόρηση. (συμφωνώ με Αndrea δηλαδή)

Panagiotis Atmatzidis είπε...

Καλησπέρα,

Γράφω την άποψη μου και μόνο, χωρίς να θεωρώ πως κατέχω «την απόλυτη αλήθεια» :-)

Τα blogs είναι ιστολόγια. Σκέψεις και σελίδες γραμμένες σε χαρτί. Όταν σε διαβάζουν πολλοί οπωσδήποτε έχεις ευθύνη γι αυτά που γράφεις. Δεν είσαι υπεύθυνη/ος όμως για το τι καταλαβαίνει ο καθένας. Δεν ξέρω για τους άλλους, προσωπικά διαβάζω τα περισσότερα άρθρα σου από RSS Feed γιατί τα βρίσκω ενδιαφέροντα. Πολλές φορές, πρώτα αποφασίζω να διαβάσω το ΧΥΖ άρθρο κι έπειτα ρίχνω μια ματιά στο «ποιος» το έγραψε. Για να μπεις στο 'feed' μου ΄όμως, πέρασες από μια έστω μικρή διαδικασία «αξιολόγησης» την πρώτη φορά που έφτασα στο ιστολόγιο. Αυτά τα γράφω για να έχεις μια ιδέα για το πως σκέφτεται ένας «αναγνώστης σου».

Τα blogs είναι ένα εργαλείο. Δίνουν πρόσβαση σε κάτι που δεν είχαμε ποτέ πριν στην ανθρώπινοι ιστορία «οι κοινοί θνητοί». Τουλάχιστον όχι υπό φυσιολογικές συνθήκες. Εννοείται πως μια τέτοια μορφή «εξουσίας» θα τραβήξει κι όλα τα «όρνια». Αλλά όπως επιλέγεις από που θα φας, πως θα ντυθείς, τι λέξεις θα χρησιμοποιείς… Επιλέγεις και τι θα διαβάσεις. Ποιον θα αφήσεις έμμεσα ή άμεσα να ερεθίσει την σκέψη σου. Μην σε απασχολούν τα αρνητικά. Η Ελληνική μπλογκόσφαιρα, όπως όλες οι μπλογκόσφαιρες είναι γεμάτη σκατά με κάποια μαργαριτάρια. Αλλά προτιμώ να επιλέγω εγώ πιο μπαίνει σε πια κατηγορία και φυσικά προτιμώ να έχω την μέγιστη δυνατή επιλογή. Σίγουρα υπάρχουν αξιόλογα blogs που δεν διαβάζω ή δεν γνωρίζω ακόμη. Εν καιρώ μπορεί να τα γνωρίσω.

Είμαι χαρούμενος που διαβάζω τα άρθρα σου, χωρίς ενδιάμεσο μέσο. Κι αυτό δεν θα το άλλαζα με τίποτα. Τα πλεονεκτήματα ξεπερνούν κατά πολύ τα όποια μειονεκτήματα.

Fran είπε...

Πολυ σημαντικο να επιλεγει καποιος. Απλα μεσα σε τόσα οσα κυκλοφορούν συνηθως χάνεται κια το δικαίωμα της επιλογής απο την υοερπροσπφορα. Καμια φορα η υπερπληροφορηση γινεται παραπληροφόρηση. Ευχαριστω για τα καλα λογια- γενικα στο blogging υπήρξα μαλλον κκαομαθημενη, παντα είχα την κάλυτερη αντιμετώπιση. Το βρισιμο περιορίστηκε σε μερικά αρθρα που είχα δημοσιεύσει εκτος μπλογκ.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...