Η εκτέλεση της Αλήθειας: Πως ο διεθνής τύπος γράφει για τη Βόρεια Κορέα

Το πιο πρόσφατο κουτσομπολιό που διαβάσαμε στο διεθνή τύπο για τη Βόρεια Κορέα, αφορούσε στη (θεαματική) εκτέλεση του υπουργού Αμυνας, Hyon Yong Chol. Ο στρατηγός βρέθηκε ένοχος για ανυπακοή και ασέβεια-τον πήρε ο ύπνος σε μια ομιλία του Κόμματος- και εκτελέστηκε, όπως μας πληροφόρησαν οι μυστικές υπηρεσίες της Νότιας Κορέας. Μάλιστα, το γεγονός ότι κοιμήθηκε, εκνεύρισε τόσο πολύ τον Kim Jong Un, ώστε να διατάξει την εκτέλεση του στρατηγού του με αντι-αεροπορικά πυρά. Ο διεθνής τύπος αναφέρει συχνά τέτοιες θεαματικές εκτελέσεις, πάντα επικαλούμενος πηγές από τη Νότια Κορέα. Πρόσφατα μάλιστα η επιτροπή για τα Ανθρώπινα δικαιώματα στη Βόρεια Κορέα δημοσίευσε μια έκθεση στην οποία παρουσιάζει δορυφορικές φωτογραφίες οι οποίες σύμφωνα με τους συντάκτες της έκθεσης είναι συμβατές με εκτελέσεις από αντιαεροπορικά πυρά. Η έκθεση, γραμμένη σε αρκετά συναισθηματική γλώσσα, καταλήγει ότι ενώ δεν μπορεί να αποδειχθεί ότι όντως πρόκειται για εκτελέσεις τέτοιου τύπου, «είναι πολύ πιθανό» ότι λαμβάνουν χώρα. Η υπόθεση στηρίζεται αποκλειστικά στο πως θα ερμηνεύσει ο καθένας τη φωτογραφία.

Λίγες ώρες μετά την ανακοίνωση της εκτέλεσης του στρατηγού, οι μυστικές υπηρεσίες της Νότιας Κορέας ανασκεύασαν το δημοσίευμα και ανακοίνωσαν ότι ο στρατηγός καθαιρέθηκε αλλά δεν μπορεί να επιβεβαιωθεί η εκτέλεση. Οι πληροφορίες ότι ο λόγος της εκτέλεσης ήταν ο... ύπνος του Hyon Yong Chol, προέρχονται από μια φωτογραφία που δημοσιεύτηκε στην κρατική εφημερίδα Rodong στις 26 Απριλίου, όπου ο στρατηγός κάθεται δίπλα στον Kim Jong Un μετ τα μάτια κλειστα. Σύμφωνα πάντως με το ABC δεν είναι τελικά ξεκάθαρο αν κοιμάται ή αν απλά η φωτογραφία τραβήχτηκε όταν ο Hyon κοιτούσε κάτω.

Κάτοικοι της Πιονγκ Γιανγκ διαβαζουν την κρατική εφημερίδα (φωτ. Φραγκισκα Μεγαλούδη)

Η διάψευση της ελπίδας

Το 2013, μαζί με το Στυλιανό Παπαρδέλα, ξεκινήσαμε μια μεγάλη έρευνα για τη φτωχοποίηση των Ελλήνων και τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης. Με τον Στέλιο είχαμε δουλέψει μαζί στην Αφρική και την Ασία. Είχαμε ταξιδέψει και οι δύο αρκετά, είχαμε δει φτώχεια και εξαθλίωση και είχαμε αντιμετωπίσει καταστάσεις που ο μέσος άνθρωπος δεν ζει (με όσα αρνητικά ή θετικά συνεπάγεται αυτό). Τον πήρα λοιπόν τηλέφωνο εκείνο το καλοκαίρι που θα ερχόμουν Ελλάδα και του είπα ότι είναι καιρός να δούμε και στην ίδια μας τη χώρα τι ακριβώς συμβαίνει.  Ο Στέλιος όπως πάντα ενθουσιάστηκε, πήρε τη φωτογραφική του μηχανή και ξεκινήσαμε. Φτωχοποίηση, δημόσιο σύστημα υγείας, μετανάστευση, εξαρτήσεις, μεσαία τάξη, χρήστες ουσιών- αποφασίσαμε να δούμε το θέμα σφαιρικά σε μια σειρά από μεγάλα ρεπορτάζ που δημοσιεύθηκαν  στη Huffington Post, στην Ελευθεροτυπία, στο Spiegel, στο Al Jazeera.  

Θυμάμαι την ημέρα που γυρίσαμε από το Πέραμα και τον Κορυδαλλό. Ήμασταν ασυνήθιστα σιωπηλοί.  Κατευθυνθήκαμε στο αυτοκίνητο χωρίς να κοιτάει ο ένας τον άλλο. Για πρώτη φορά δεν ξέραμε τι να πούμε, έστω κάτι να ελαφρύνουμε την ατμόσφαιρα. Πρώτος έσπασε τη σιωπή ο Στέλιος. Περίμενα να κάνει κάποιο τα συνηθισμένα του αστεία, αλλά πολύ σοβαρός μου είπε: «πίστευα πως αυτά θα τα έβλεπα μόνο στις φαβέλες και στην Ουγκάντα. Όχι όμως εδώ στην ίδια μου την χώρα».

Σύριοι πρόσφυγες στην Ελλάδα περιμένουν τα χαρτιά που υποσχέθηκε η πολιτεία.
Η 36χρονη γυναίκα έχασε το πόδι της από ελεύθερο σκοπευτή στη Λαττάκεια.
Τη γνωρίσαμε στο Πάρκο Ασυρμάτου στον Αγιο Δημήτριο όπου 60 άνθρωποί ζουν
απο τη φιλανθρωπία του κόσμου παγιδευμένοι στο σύστημα ασύλου.
credit: Στυλιανός Παπαρδέλας

Αυτοί που έφεραν τον φασισμό

Εδώ και τρία χρόνια, από τότε που "ξεκίνησε η κρίση" λέμε τα ίδια. Ξεκινήσαμε ως αγανακτισμένοι, ρίξαμε και δυο -τρεις μούντζες στην ελληνική βουλή, φωνάξαμε και θρηνήσαμε νεκρούς στις διαδηλώσεις και μετά ψηφίσαμε. Και στείλαμε να κυβερνήσει ο  Σαμαράς με τα δεκανίκια του ΠΑΣΟΚ κ της ΔΗΜΑΡ. Και κοντά σε αυτούς η Χρυσή Αυγή...

Στα τρία αυτά χρόνια λοιπόν πολλά συνέβησαν. Μαζί με τα μνημόνια, τις αυτοκτονίες, τους άστεγους και τους ανέργους, τα σκάνδαλα πολλαπλασιάζονταν. Οι γκόμενες των πολιτικών "που είχαν ανάγκη τα 700 ευρώ" εξαργύρωναν τις υπηρεσίες τους με διορισμούς στο δημόσιο, οι σύζυγοι υπουργών έπαιρναν δημόσια έργα και διαφημιστικές καμπάνιες  του ΕΟΦ και οι σύζυγοι των δημοσιογράφων γίνονταν από υπάλληλοι του ΙΚΑ ιδιαιτέρες υπουργών. Η λίστα Λαγκαρντ χάθηκε, ο Βενιζέλος που έκανε τη διαφθορά θεσμό του κράτους χάρη στα νομικά τερτίπια του έγινε αντιπρόεδρος της κυβέρνησης.

Και ενώ το κράτος γινόταν λυσσαλέα βίαιο, ενώ διαπόμπευε ανθρώπους για να κερδίσει ψηφουλάκια, ενώ βασάνιζε κρατούμενους και έφτιαχνε στρατόπεδα συγκέντρωσης, μιλούσαμε για τις θεωρίες των άκρων και βρίζαμε ο ένας τον άλλον, διεκδικώντας εύσημα επαναστάτη στα social media.

Το ξέραμε πως τα πράγματα θα γίνονταν χειρότερα, το βλέπαμε να έρχεται.

Δεν θα μιλήσω για τη Χρυσή Αυγή.Τα έχω πει. Τα έχουν πει δεκάδες άλλοι πριν απο μένα. Ολοι ξέραμε ποιοι είναι, όλοι ξέραμε τι θα έρθει απο τότε που έσπαζαν πάγκους μεταναστών και δολοφονούσαν ιρακινούς και αφγανούς στους δρόμους. Το πρόσωπο τους το είχαν δείξει.

Και θα το δείξουν πάλι γιατί κανείς δεν θα τους σταματήσει.

Το κράτος ξέρει καλύτερα.

Μια είδηση που κυκλοφόρησε τέλη Ιουλίου πέρασε μάλλον απαρατήρητη απο το ευρύ κοινο. Οι εφημερίδες άρχισαν να πανηγυρίζουν για τη νέα "γενναία ρύθμιση των δανείων" απο Σεπτέμβριο. Η ρύθμιση θα ακολουθήσει το μοντέλο που εφαρμόζεται στην Ιρλανδία, όπως μας πληροφορεί το Έθνος και το οποίο είναι τόσο πετυχημένο που η Τρόικα εισηγήθηκε την εφαρμογή του στην Ελλάδα. Διαβάστε το δημοσίευμα του Έθνους της Κυριακής εδω . 

Βέβαια απο το Έθνος ξέφυγε μια σημαντική λεπτομέρεια, το μοντέλο αυτο ΔΕΝ εχει εφαρμοστεί ακόμα στην Ιρλανδία.

Η ιρλανδική κυβέρνηση ανακοίνωσε το πλαίσιο  του πριν πέντε μήνες περίπου και αναμένεται να ξεκινήσει μέσα Αυγούστου αν κ δεν προβλέπεται να τεθεί σε ισχύ πριν τον Σεπτέμβριο του 2013. Στην Ιρλανδία ήδη έχει ξεκινήσει μια μεγάλη συζήτηση για το πρόγραμμα με αρκετούς οικονομολόγους να εκφράζουν τις ενστάσεις τους για το πόσο μπορεί το κράτος να διεισδύσει στη προσωπική ζωή των πολιτών ακόμα και αν αυτοι έχουν χρεοκοπήσει.

Στην Ελλάδα - αν τελικά εφαρμοστεί- δεν θα γίνει μεγάλη συζήτηση. Η συνομοταξία αρθρογράφων/δημοσιογράφων που ευδοκιμεί τα τελευταία χρόνια σε όλα τα "εναλλακτικά" protagon-αγωνιστικά  siteς και στα διάφορα ηλεκτρονικά κ μη free press θα αρχίσει υπερωρίες και θα μας το πουλήσει σαν την μεγάλη ευκαιρία αφού πρώτα ενοχοποιήσει όποιον - ω τι περίεργο στους καιρούς που ζούμε-εχει χρεη. Στην τελική χάρη σου κάνουν  το κράτος και οι τράπεζες, ας μην ξόδευες ανθρωπάκι πάνω  απο τις δυνάμεις σου, καλά να πάθεις.

Ο χορός του Ζαλόγγου

Δε συνηθίζω να σχολιάζω  την ελληνική επικαιρότητα   όταν αφορά σε ευαίσθητα θέματα εθνικού ή θρησκευτικού περιεχομένου. Έχω άποψη και γνώση ώστε να υποστηρίξω οτιδήποτε γράψω, αλλά  το αποφεύγω γιατί το κλίμα στην Ελλάδα έχει γίνει ιδιαίτερα έκρυθμο και η πόλωση, ο φανατισμός και η ημιμάθεια κυριαρχούν.

Αφορμή όμως για το σημερινό κείμενο στάθηκε  η αναστάτωση που έχει προκληθεί από τις δηλώσεις της κ.Ρεπούση για το χορό του Ζαλόγγου, και μέσω των οποίων θυμηθήκαμε και ότι άλλο έχει πει κατά καιρούς. Το facebook πήρε φωτιά, το twitter ακόμα περισσότερο, και όλοι έχουν άποψη και γνώμη για την ορθότητα ή μη ιστορικών γεγονότων, ακόμα και αν η τελευταία φορά που άνοιξαν βιβλίο ιστορίας ήταν στο γυμνάσιο.

Ξαφνικά ολοι σχεδόν οι Έλληνες είναι  έτοιμοι για γιουρούσι με τα γιαταγάνια στο χέρι.

Και όμως, κάθε ιστορία έχει τη μυθολογία της, ταυτόχρονη ή υστερόχρονη.  Και αυτά τα έχουν πει και γράψει πολύ αξιόλογοι ιστορικοί και δεν χρειαζόταν μια  ιστορικός και νυν βουλευτής να τα πει για να σοκαριστεί το πανελλήνιο.

Και μετά ήρθε η κρίση...

Προτού διαβάσετε αυτή την ανάρτηση προσθέτω ένα disclaimer: Δεν έχω κάποιες ειδικές γνώσεις  οικονομικών και ότι γράφω είναι αποτέλεσμα προσωπικών σκέψεων τις οποίες θέλω να μοιραστώ μαζί σας. Κάθε σχόλιο και κριτική είναι όχι απλά καλοδεχούμενα αλλά επιβάλλονται...

 

Τα τελευταία χρόνια εργάζομαι στο εξωτερικό. Είχα την τύχη να ζήσω σε πολύ διαφορετικά μέρη τόσο σε επίπεδο κοινωνίας όσο και πολιτικού συστήματος, κάτι το οποίο μου επιτρέπει να έχω και μια κάπως πιο σφαιρική εικόνα των πραγμάτων.

Η αλήθεια είναι πως -με ελάχιστες εξαιρέσεις- υπάρχει ένα κοινό μοτίβο ανάπτυξης σε όλες σχεδόν τις χώρες (ξεκινάει από τις ισχυρές οικονομίες και επιβάλλεται στις πιο αδύναμες)  και το οποίο φυσικά σχετίζεται με το καπιταλιστικό σύστημα όπως έχει εξελιχθεί. Κοιτώντας λίγο προσεκτικότερα αυτό το μοτίβο μπορεί κανείς να καταλάβει γιατί και πως στην Ελλάδα (λαμβάνοντας υπόψη βέβαια τις ελληνικές ιδιαιτερότητες) φτάσαμε στη σημερινή κατάσταση.

 

Διαβάζω πολύ συχνά πως ο κύριος λόγος που η Ελλάδα χρεοκόπησε (άσχετα με το πως το βαφτίζει ο καθένας, αυτό που ζούμε είναι χρεωκοπία) ήταν ο σπάταλος και τεμπέλης  λαός που ζούσε πάνω από τις δυνάμεις του με δανεικά χρήματα, βουτηγμένος μέσα στο πλαστό life style και έστελνε την κόρη στο Λονδίνο για άχρηστες σπουδές. Όντως έτσι συνέβαινε, όμως το επιχείρημα αυτό, όσο σωστό και αν είναι φαινομενικά δεν αρκεί για να εξηγήσει το μέγεθος της κατάστασης. Θα μου πείτε ότι εάν σε αυτό, προσθέσουμε και ένα ακόμα πιο σπάταλο και διεφθαρμένο κράτος που επίσης ζούσε με δανεικά χρήματα, έχουμε την απόλυτη συνταγή της αυτοκαταστροφής. Δεν θα διαφωνήσω ούτε σε αυτό. 

Οι Έλληνες νεομετανάστες 2-συνέχεια...

Πριν δεκαπέντε μήνες είχα γράψει μια ανάρτηση με τίτλο Οι Έλληνες νεομετανάστες όπου αναφερόμουν στην τάση που -τότε- ξεκινούσε για μετανάστευση στο εξωτερικό.

Η ανάρτηση αυτή παραμένει από τις πιο δημοφιλείς του ιστολογίου και περισσότερα από 10,000 άτομα την έχουν διαβάσει μέχρι σήμερα. Αναπάραχθηκε από πολλά διαδικτυακά μέσα και έλαβα εκατοντάδες σχόλια. Δεν ήταν λίγοι εκείνοι που ένιωσαν να "θίγονται" από το κείμενο και δεν έλειψαν και τα κακόβουλα σχόλια.

Δυστυχώς, σχεδόν ενάμιση χρόνο μετά, ελάχιστα έχουν αλλάξει.

Λίγα λόγια για το μεταναστευτικό

Τον τελευταίο καιρό γίνεται μεγάλη συζήτηση στην Ελλάδα για το μεταναστευτικό. Δυστυχώς αφορμή για αυτό δεν είναι η επιθυμία δημόσιου διαλόγου για το πρόβλημα αλλά η όλο και αυξανόμενη ρατσιστική βία που σε συνδυασμό με την βαθιά οικονομική κρίση προκαλεί  ακραίες αντιδράσεις. 

Θα ξεκινήσω από δύο στοιχεία.  Όταν στον τύπο διαβάζουμε για μετανάστευση, ο όρος χρησιμοποιείται χωρίς διάκριση για όλους: οικονομικούς μετανάστες, πρόσφυγες, αιτούντες ασύλου. Συχνά ακούμε και τον όρο λαθρομετανάστης και παράνομος μετανάστης, όρους που προσωπικά θεωρώ υποτιμητικούς καθώς ο άνθρωπος ως οντότητα δεν είναι ποτέ λαθραίος ή παράνομος. Μπορεί να κάνει μια παράνομη πράξη (όπως το να εισέλθει λαθραία σε μια χώρα)  αλλά αυτό αφορά την πράξη όχι τον άνθρωπο.

Πρόσφυγας λοιπόν είναι κάποιος που αναγκάζεται να εγκαταλείψει τη χώρα του  εξαιτίας πολιτικής, εθνικής, φυλετικής και θρησκευτικής δίωξης ή επειδή ανήκει σε μια ιδιαίτερη κοινωνική ομάδα η οποία διώκεται. Πρόσφυγας είναι επίσης όποιος κινδυνεύει στη χώρα του λόγω πολέμου ή γενικευμένης βίας. Για τους λόγους αυτούς δεν μπορεί να επιστρέψει στην πατρίδα του και δικαιούται άσυλο και διεθνή προστασία στη χώρα που καταφεύγει.

Οι πρόσφυγες προστατεύονται από τη Σύμβαση της Γενεύης  του 1951 και από διεθνείς ευρωπαϊκές συμφωνίες και εθνικούς νόμους. Δικαιούνται να ζητήσουν άσυλο με βάση της Αρχής της Οικουμενικής Διακήρυξης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Το να χορηγήσει μια χώρα άσυλο σε πρόσφυγες δεν είναι πράξη φιλανθρωπίας ούτε δείγμα καλής θέλησης αλλά υποχρέωση με βάση διεθνείς συνθήκες και εθνικούς νόμους. Και αυτό ισχύει και για την Ελλάδα.

Μετανάστες είναι όσοι εγκαταλείπουν τη χώρα τους προσπαθώντας να βρουν εργασία και καλύτερες συνθήκες διαβίωσης. Συχνά υποχρεώνονται να φύγουν λόγω περιβαλλοντικών συνθηκών και απόλυτης φτώχειας. Η διαφορά με τους πρόσφυγες είναι πως οι μετανάστες μπορούν να επιστρέψουν στις πατρίδες τους και δεν κινδυνεύει η ζωή και η σωματική τους ακεραιότητα (αν και είναι μεγάλη συζήτηση κατά πόσο η απόλυτη φτώχεια δεν απειλεί και την ζωή κάποιου).  

Έχει σημασία να αναφερθεί πως συνήθως όταν εισέρχονται στην Ελλάδα, τόσο οι πρόσφυγες όσο και οι μετανάστες δεν διαθέτουν έγγραφα και δεν είναι εύκολο να εξακριβωθεί η ταυτότητα τους. Ακολουθούν συνήθως τους ίδιους επικίνδυνους δρόμους εισόδου. Είναι λοιπόν απαραίτητο να υπάρχει μια δίκαιη και γρήγορη διαδικασία ασύλου ώστε να ελεγχθούν οι άνθρωποι και να εξακριβωθεί ποιος είναι πρόσφυγας και ποιος είναι οικονομικός μετανάστης.

Αυτά για κάποιες βασικές έννοιες. Πάμε τώρα στα στοιχεία.

Η Ελλάδα που μας αξίζει.

Αυτό που όλοι είδαμε χτες δεν είναι παρα η κορύφωση μιας κατάστασης που χρόνια τώρα υποβόσκει στην Ελλάδα. Ο εκπρόσωπος τύπου μιας νεοφασιστικής συμμορίας ολοκληρώνει την «πολιτική» του τοποθέτηση με σφαλιάρες και μπουγελώματα. Είχε βέβαια προηγηθεί μια «συζήτηση» επάξια του ήθους του πολιτικού λόγου στην Ελλάδα, όπου όλοι μαζί φωνάζουν, βρίζουν και διακόπτουν. Ο παρουσιαστής της εκπομπής, όπως κάθε δημοσιογράφος της ελληνικής τηλεόρασης που σέβεται τον εαυτό του, επιτρέπει τις ύβρεις και τις φωνές για χάρη της τηλεθέασης, μόνο που μάλλον δεν είχε υπολογίσει πως το «παλικάρι» της ΧΑ που έχει απέναντι του, έχει και βαρύ χέρι, αν χρειαστεί. Η συνέχεια γνωστή, η εισαγγελία κινείται αυτεπάγγελτα, ο Κασιδιάρης αναζητείται- πιθανόν θα βρεθεί αφού παρέλθει το αυτόφωρο-και όλοι σπεύδουν να ρίξουν τα κροκοδείλια δάκρυα για την δημοκρατία που χάνεται.

Μόνο που η δημοκρατία και η αξιοπρέπεια σε αυτήν την χώρα έχει χαθεί εδώ και καιρό. Η εύκολη προεκλογική ρητορεία των Χρυσοχοειδη και Λοβερδου, για κέντρα φύλαξης μεταναστών (αλήθεια τι απέγιναν;) και για υγειονομικές βόμβες των (αλλοδαπών) οροθετικών ιερόδουλων, τα φοβικά άρθρα των εφημερίδων που για να κερδίσουν λίγα ψηφουλάκια στα αφεντικά τους υποδαύλιζαν και ενίσχυαν το μίσος, σήμερα δίνει καρπούς...Και είναι τουλάχιστον γελοίο τα παπαγαλάκια του Αλαφούζου και του Μπόμπολα, που έχουν χρησιμοποιήσει αυτή τη ρητορική για να ενισχύσουν το σύστημα που τους τρέφει να μιλάνε τώρα για την απειλή κατά της δημοκρατίας..Δημοκρατία που βολεύει όσο τα πολιτικά αφεντικά τους διατηρούν την εξουσία και το χρήμα ρέει άφθονο.

Democracy in peril

Θα το βρείτε και στο Greek Reporter και στην έντυπη και ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας Neos Kosmos.

By Fragkiska Megaloudi

Since the elections of May 6, Greece has been in all media headlines in Europe, with the focus being upon the Greek left party SYRIZA who - on a platform of reversing austerity - won the second place. As negotiations with the other political parties came to a standstill and failed to produce a viable government, new elections are announced for June 17.
Greek citizens will have the opportunity to vote again on the austerity program that has devastated their lives for the last two years. Unemployment rate has passed 21 per cent, more than 30 per cent of small businesses have closed down, while half of Greece's youth are without work. Wages have fallen by a third since 2009 and more than 3 million people today live in Greece with less than 300 euro, while prices in basic commodities have been sky rocketing. At the same time, suicide rates are on the rise in a country that had once the lowest suicide rates in the world. As a result, and because of the economic depression it has created, the austerity program has failed to meet its fiscal targets and the country's debt continues to mount.

Ποιανού αύριο είναι το αύριο;

Υπάρχει ένα σημείο από το "Τραγούδι της Αλληλεγγύης" του Μπέρτολντ Μπρεχτ που μου αρέσει ιδιαίτερα. Σε ελεύθερη απόδοση λέει το εξής: "οι συμμορίες εκείνων που μας κυβερνούν, ελπίζουν οι διαφωνίες και οι φόβοι μας να συνεχιστούν, τους βοηθούν να μας χωρίζουν και να μας κοροϊδεύουν και  έτσι αυτοί να παραμένουν πάντα στην κορυφή". Λόγια που περιγράφουν με τον καλύτερο τρόπο αυτό που βιώνουμε όλοι τον τελευταίο καιρό.  Άρθρα, αναλύσεις, κινδυνολογία, ενίοτε και απειλές. Δραχμή ή ευρώ, θα γίνουμε Βόρεια Κορέα, θα χάσουμε τις καταθέσεις μας, θα καταρρεύσουν οι τράπεζες, θα πεινάσουμε.. Φωνάζουν πως  700 εκ. ευρώ έχουν φύγει από τις ελληνικές τράπεζες από "τρομοκρατημένους" καταθέτες. Δεν μας λένε όμως ποιοι είναι οι καταθέτες αυτοί, και αν διάφοροι διαπλεκόμενοι επιχειρηματικοί κύκλοι παίζουν παιχνίδια πίσω από την πλάτη μας.

Θα κατηγορηθώ για συνομωσιολογία  αλλά δε νομίζω πως χρειάζεται ειδική γνώση για να εντοπίσει κανείς αυτούς τους κύκλους. Ας ρίξει μια ματιά στα δελτία ειδήσεων των καναλιών και στους δημοσιογράφους τους που βρίσκονται στην "πρώτη γραμμή". Ας δει την γλώσσα που χρησιμοποιούν, τις επιλεκτικές δηλώσεις, τις ερωτήσεις, τον τρόπο που παρουσιάζουν την είδηση.

Νευρίασα...

Λοιπόν στην περίπτωση μου ισχύει το γνωστό ρητό, θέλεις να αγιάσεις κ δεν σε αφήνουν...και εκεί που είχα αποφασίσει πως δεν θα ξανασχοληθώ με τα της Ελλάδας έρχεται  το απίστευτα αυνανιστικό βίντεο της ημιάγνωστης ηθοποιού που μπερδεύει την ελεύθερη οικονομία με την αρχαία αγορά και με βγάζει εκτός προγράμματος...

Δεν θα σχολιάσω το βίντεο, ούτε τις προθέσεις ούτε την υποκριτική ικανότητα της ηθοποιού..Στη τελική ο καθένας έχει δικαίωμα στα 15 λεπτά αρπαχτής και είναι τουλάχιστον επίτευγμα από εκεί που σε ήξερε μόνο το κοινό της τουρκικής σαπουνόπερας να μιλάει για σένα μια ολόκληρη χώρα...

Αναρωτιέμαι όμως ποιον αντιπροσωπεύει το συγκεκριμένο βίντεο...Σίγουρα όχι εμένα και χιλιάδες σαν εμένα που οι αυταπάτες και οι ψευδαισθήσεις περί προγονολατρείας και ανωτερότητας μας εχουν προ πολλού εγκαταλείψει...

Δεν θα κάνω κριτική θα πω απλά πως βαρέθηκα...Βαρέθηκα την ανόητη δικαιολογία και την αναφορά στους "ενδοξους προγόνους" κάθε φορά που μας στριμώχνουν και δεν ξέρουμε τι να πούμε..Σαν τον ηλίθιο βλαχοχωριάτη χρησιμοποιούμε επιχειρήματα που οι ίδιοι τα έχουμε προ πολλού ακυρώσει με τη στάση μας..

Ρουάντα: απο τον εφιάλτη στην ανάπτυξη...

Η Ρουάντα είναι μια χώρα που το σκοτεινό της παρελθόν μοιάζει να επισκιάζει το μέλλον της. Τουλάχιστον στα μάτια του δυτικού επισκέπτη που έχει ακούσει ή διαβάσει τα τραγικά γεγονότα του 1994. Τότε που μόλις μέσα σε 100 μέρες, από τον Απρίλιο μέχρι τον Ιούνιο, η κόλαση ξεχύθηκε στους δρόμους της Ρουάντα και η ανθρώπινη ψυχή έδειξε ότι πιο απάνθρωπο και εφιαλτικό κρύβει μέσα της. Σχεδόν 1.000.000 άνθρωποι σκοτώθηκαν με μανσέτες, ρόπαλα και όπλα, πάνω από 500.000 γυναίκες και παιδιά βιάσθηκαν με φρικιαστικό τρόπο, συχνά από φορείς του Έιτζ, εκατοντάδες χιλιάδες άλλοι ακρωτηριάσθηκαν, κάηκαν ζωντανοί, βασανίσθηκαν και αφέθηκαν να αργοπεθαίνουν σε κάθε γωνιά της χώρας. Ένα εκατομμύριο άνθρωποι, 10.000 κάθε μέρα, 400 κάθε ώρα, 7 κάθε λεπτό.....Η χειρότερη γενοκτονία του 20ου αιώνα που δεν άφησε κανέναν κάτοικο της Ρουάντα αμέτοχο, καθώς όλοι ήταν είτε θύματα είτε θύτες και σε κάθε δρόμο, σε κάθε χωράφι, σε κάθε σπίτι κάποιος βασανιζόταν, βιαζόταν και πέθαινε έναν αργό θάνατο εκλιπαρώντας για έλεος που δεν ερχόταν ποτέ...

Οι ελληνες "νεομετανάστες"

Υπάρχει κάτι που δεν μου αρέσει καθόλου στο κλίμα που επικρατεί τελευταία στην Ελλάδα. Βέβαια πολλά είναι αυτά που δεν μου αρέσουν όμως θα σταθώ σε ένα συγκεκριμένο σημείο: την μετανάστευση.

Σίγουρα όλοι θα έχετε ακούσει από φίλους και γνωστούς, να λένε "ψάχνω να φύγω έξω, να πάω στη Γερμανία να πλένω πιάτα, στην Αυστραλία, στη Αμερική, στο Βόρειο Πόλο"....Έπειτα ακούμε τα ΜΜΕ, όπως πάντα με τον γνωστό πανικό να ανακοινώνουν βαρύγδουπα πως χιλιάδες νέοι μεταναστεύουν, η χώρα αιμορραγεί, να παρουσιάζουν τους τεράστιους μισθούς που παίρνει κανείς στο εξωτερικό, να συγκρίνουν τον καφέ στο Παρίσι που κοστίζει 3 ευρώ μπροστά από τη Notre Dame, να παρουσιάζουν μια γη της επαγγελίας μακρυά από τη χρεοκοπημένη Ελλάδα (εδώ να σημειώσω πως επτά χρόνια στο Παρίσι ποτέ δεν θυμάμαι να πλήρωσα στο κέντρο κάτω από 5 ευρώ τον καφέ, αλλά αυτά είναι λεπτομέρειες για τους έλληνες δημοσιογράφους).

"Φταίει ο θεός που μας μισεί"*

Παρακολουθώ με ιδιαίτερη προσοχή όλα όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα τις τελευταίες μέρες. Παρόλο που το μπλογκ αυτο  είναι κατα κάποιο τρόπο αφιερωμένο στην Αφρική, δεν μπορώ να παραμείνω αδιάφορη σε ότι διαδραματίζεται στη χώρα μας. Είμαι σίγουρη πως αν ήμουν στην Ελλάδα θα είχα κατέβει κ εγω στις πορείες. Οχι επειδή πιστεύω πως θα φέρουν αποτέλεσμα αλλα επειδή το θεωρώ υποχρέωση όλων μας να αντισταθούμε σε καταστροφικές πολιτικές, να δηλώσουμε παρόντες στις δύσκολες αυτές στιγμές και να περάσουμε έτσι ένα μηνυμα πως είμαστε εδώ. Ισως έτσι οι διαχειριστές της μοίρας μας, εντος και εκτός Ελλάδας, υπολογίσουν λίγο περισσότερο το πολιτικό κόστος την επόμενη φορά που θα υπογράφουν συνθήκες και ψηφίσματα για το μέλλον μας.