Long you live and high you fly

And smiles you"ll give and tears you"ll cry

And all you touch and all you see

Is all your life will ever be




Πέμπτη 3 Ιανουαρίου 2013

Στη ρωγμή του χρόνου*

 
Δευτέρα βράδυ και τελευταία μέρα του 2012. Οι δρόμοι έχουν μια περίεργη ησυχία. Λίγα αυτοκίνητα και ακόμα λιγότεροι περαστικοί.  Ίσως φταίει η βροχή, ίσως η κρίση, ίσως και τίποτα από τα δύο. Ίσως είναι απλά ένα ήσυχο βράδυ σε μια γειτονιά της Αθήνας.
 
Η ώρα είναι έντεκα και θέλουμε να προλάβουμε την αλλαγή του χρόνου με τους δικούς μας ανθρώπους.
Η λεωφόρος είναι σχεδόν άδεια. Οι δρόμοι είναι παγωμένοι και η βραδινή υγρασία ποτίζει τα ρούχα.  Ανυπομονώ να βρεθώ σπίτι, κρυώνω και έχω ήδη ένα δυνατό πονοκέφαλο. Τα φώτα στα σπίτια λιγοστά, κάποια χρωματιστά λαμπάκια σε δύο-τρία  παράθυρα και ένας αδέσποτος σκύλος ψάχνει να βρει ζέστη σε  ένα εγκαταλελειμμένο φορτηγό.
 
Στην στροφή το φανάρι ανάβει κόκκινο. Η παγωνιά θολώνει τα τζάμια κάνοντας την μοναξιά των δρόμων απόκοσμη. Στη γωνία στέκεται και απόψε ένας άντρας πουλώντας χαρτομάντιλα σε ανύπαρκτους πελάτες.
Είναι ο αόρατος "Πακιστανός" (ή από το Μπαγκλαντές, ή από την Ινδία, ποιος ξέρει, ποιος νοιάζεται) των φαναριών. Κάθε μέρα εκεί, στο ίδιο πόστο, με τα ίδια χαρτομάντιλα. Οι δρόμοι άδειοι αλλά αυτός εκεί, στη γωνία. Με το παλιό κασκόλ τυλιγμένο στο κεφάλι, στην αλλαγή ενός χρόνου που παραμένει στάσιμος. Στην αλλαγή μια ζωής που η τύχη έφερε αλλιώς. 

 
Πράσινο και ξεκινάμε. 
Περίεργη αλλαγή χρόνου η φετινή. Ήρεμη και άδεια σαν τους βρεγμένους δρόμους. Μια δύσκολη χρονιά φεύγει, μια ίσως δυσκολότερη έρχεται.
 
Η παραδοσιακή βασιλόπιτα έτοιμη στο τραπέζι. Κόβουμε τα κομμάτια, μοιράζουμε, γελάμε για το ποιος τυχερός θα βρει το φλουρί. Ένα κομμάτι του σπιτιού, ένα του φτωχού, ένα δικό μας.
Σκέφτομαι πάλι τον άντρα με τα χαρτομάντιλα. Αναρωτιέμαι αν θα έχει πουλήσει κάποιο πακέτο, αν θα φύγει ή αν θα παραμείνει εκεί όλο το βράδυ ελπίζοντας στους πρωινούς πελάτες.
Δεν ξέρω γιατί μου έρχεται η εικόνα του στο μυαλό. Στην τελική δεν είναι παρά ένας από τους εκατοντάδες αόρατους "Πακιστανούς" των φαναριών, σε μια χώρα που μετράει καθημερινά νέες πληγές και νέους "αόρατους".
 
Ξαφνικά,  χωρίς να το σκεφτώ πολύ, τυλίγω δύο μεγάλα κομμάτια από τη βασιλόπιτα   σε μια χαρτοπετσέτα, ντύνομαι και βγαίνω έξω.
Οι δρόμοι είναι ερημικοί και περπατάω βιαστικά.  Στη γωνία του δρόμου ο άντρας είναι ακόμα εκεί. Κρατάει τα χαρτομάντιλα και στέκεται στο φανάρι. Τον πλησιάζω δειλά. Δεν ξέρω γιατί, αλλά ντρέπομαι.
Χωρίς να πω τίποτα  του δίνω τα τα κομμάτια της πίτας. Στην αρχή με κοιτάει περίεργα, ανοίγει την χαρτοπετσέτα και χαμογελάει.
Πριν προλάβει να πει κάτι, ψελλίζω κάτι απροσδιόριστο και φεύγω βιαστικά.
 
Εεε κυρία, ακούω μια φωνή πίσω μου. Έρχεται τρέχοντας και μου βάζει στο χέρι δύο πακέτα χαρτομάντιλα.
Αυτό έχω, μου λέει με σπαστά ελληνικά και ένα πλατύ χαμόγελο, καλή χρονιά κυρία, χρόνια πολλά!
 
Στέκομαι εκεί με τα χαρτομάντιλα, η βροχή έχει ξαναρχίσει, τα φώτα στα σπίτια λιγοστά.
Αύριο θα ξημερώσει η νέα χρονιά. Οι αόρατοι αυτού του κόσμου θα περιμένουν ακόμα στις γωνίες, και εμείς  θα συνεχίσουμε να μετράμε όνειρα κλεμμένα και χρόνια υποταγής.
 
Ομως απόψε, έστω και για λίγο,  δεν ντρέπομαι. Και αυτό μου είναι αρκετό.  
 


10 σχόλια:

marronblogger είπε...

Γνώριμο συναίσθημα αυτό με τη βροχή και το κλάμα! μου θυμίζει τους "εφιάλτες μου" (http://marronblogger.blogspot.gr/2012/11/blog-post.html) και μου θυμίζει και ένα λατρεμένο τραγούδι www.youtube.com/watch?v=cOoyr02vFSs.
Καλή χρονιά Φραντζέσκα, χαίρομαι που πέρασες και λιγάκι απ' την πατρίδα!! Σε φιλώ

Fran είπε...

Ευχαριστω πολυ! Ομως δεν υπηρχε κλαμμα, μόνο βροχή...

Ανώνυμος είπε...

Καλή χρονιά Φραν!
Σίσσυ

Ασγκαρντ είπε...

Οποτε κοιταω τους ανθρωπους των φαναριων, τους αστεγους, τα πρεζονια των τραινων με τις ψευτικες ιστοριες,
παντα σκεφτομαι ποσο αδικη ειναι η καταδικη αυτων των ανθρωπων να ζουνε σαν ζωντανοι νεκροι στους δρομους , που το μονο ουσιαστικο εγκλημα που κανανε ηταν να γεννηθουν στο λαθος μερος,λαθος ωρα και να μεγαλωσουν με τους πιο λαθος ανθρωπους..

Κατι παει πολυ πολυ στραβα με το συστημα μας. Και δεν εννοω το ελληνικο μονο..

4 seasons είπε...

Καλημέρα αγαπημένη Φρατζέσκα,
Δεν ξέρω τι να γράψω πια...τι να πω!
Συνήθως στις αναρτήσεις που λατρευω δεν ξερω τι να σχολιάσω...η πρωτη εικονα που μου ρθε στο μυαλο ειναι σαν να στεκομαι κι εγω εκει μαζι σου

KaPaworld είπε...

Ίσως η ωραιότερη ανάρτηση για το ξεκίνημα της νέας χρονιάς...Λυπάμαι και σ'ευχαριστώ!

Ανώνυμος είπε...

Πολύ αισιόδοξο πρωτοχρονιάτικο ποστ Φραν!Ήρθε ο καιρός να κάνουμε το "κομμάτι του φτωχού", πράξη.
Καλή χρονιά!

Κλεοπάτρα

Fran είπε...

Συμφωνώ Κλεο, να το κανουμε πράξη. Καμια φορα δεν χρειαζεται καν να δώσεις κατι, αρκεί να δώσεις λιγο χρονο κ λίγη συμπάθεια...Χορταινει περσσοτερο απο το φαγητο..

Ασγκαρντ θίγεις μεγαλο θεμα κ πρόσφατα τελειώσαμε μια ερευνα στις πιάτσες της Αθήνας οπου περάσαμε ωρες με τους " αόρατους" ανθρώπους. Δεν ξερω τι να πω. Λάθος επιλογές για κάποιους, λάθος συνθηκες για άλλους...Η ζωη μας ειναι θεμελιωμενη στην αδικία, και ειναι σκληρή. Προσπαθώ απλα να κρατησω τις ισορροπίες.

not-just-mums είπε...

Kαλή χρονιά Φραντζέσκα.
έβαλα και εγώ κάτι τέτοιους μικρούς και "ασήμαντους" στόχους ελάχιστης βοήθειας γι'αυτές τις γιορτές και όταν τις εκπλήρωσα έζησα πραγματικά τις πιο χαρούμενες χριστουγεννιάτικες στιγμές μου.

CARLOS είπε...

Χαίρετε
Δίνουμε κάθε είδους δάνειο όπως φοιτητικό δάνειο, χρέος, επιχειρηματικό
δάνειο, προσωπικό δάνειο και άλλα. Ψάχνετε για ένα γρήγορο και εύκολο δάνειο ή μια απάτη στο παρελθόν; Εάν ναι, βρίσκεστε στο σωστό μέρος όπου μπορείτε να υποβάλετε με επιτυχία αίτηση για το δάνειο χωρίς περαιτέρω καθυστέρηση. Σημείωση: Όλοι οι αιτούντες δάνειο θα πρέπει να...
Επικοινωνήστε μαζί μας μέσω email για περισσότερες πληροφορίες

= ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΤΕ ΜΑΖΙ ΜΑΣ ΤΩΡΑ: lendingtree424@gmail.com

= ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΤΕ ΜΑΖΙ ΜΑΣ ΤΩΡΑ: lendingtree424@gmail.com

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...