Long you live and high you fly

And smiles you"ll give and tears you"ll cry

And all you touch and all you see

Is all your life will ever be




Κυριακή 11 Νοεμβρίου 2012

Σκόρπια λόγια

Γράφω απόψε αυτό το κείμενο και μάλλον δεν βγαίνει νόημα. Είναι ξημερώματα, το κλιματιστικό για κάποιο λόγο δεν λειτουργεί και έχω ανοίξει το παράθυρο αναζητώντας λίγη δροσιά. Η ζέστη αποπνικτική, η υγρασία βαραίνει τον αέρα και ένα χλωμό φεγγάρι κρύβεται πίσω από τους ουρανοξύστες της Μπανγκόκ. Αυτός είναι ο ένας κόσμος. Στα ψηλά οι προνομιούχοι, στα θεμέλια οι αναλώσιμοι. Μένω σε ένα διώροφο κτήριο, να θεωρήσω λοιπόν πως βρίσκομαι κάπου στη μέση. Δεν θέλω κιόλας να πάω στα ψηλά. Θέλω να μπορώ πάντα να πατάω στα θεμέλια.
 
Έφυγα κάποτε από την Ελλάδα χωρίς να ξέρω τι ζητάω. Δεν έψαχνα μια καλύτερη δουλειά, ούτε  μια καλύτερη ζωή. Οποτε βρήκα αυτές τις "καλές δουλειές" τις αρνήθηκα και ξαναβγήκα στο ψάξιμο. Κανένας τόπος, κανένας άνθρωπος δεν με κράτησε πολύ. Μια βαλίτσα που την κουβαλούσα παντού. Απλά την έπαιρνα και έφευγα και  άφηνα πίσω ένα κομμάτι του εαυτού μου. Αυτό που δεν ήθελα να κουβαλάω.  

 
Ήθελα έναν άλλο τρόπο να ζήσω τη ζωή μου. Ποτέ δεν είχα ένα πλάνο και το πλήρωσα ακριβά. Είχα μόνο περιέργεια και μια θλίψη, που κάποτε μεταμφιεζόταν σε ευτυχία και άλλοτε έδειχνε το πραγματικό της πρόσωπο. Είχα μια απέραντη δίψα να δω, να αγγίξω, να δοκιμάσω.  Γεύσεις, μυρωδιές και ιδρώτα από άλλα χρώματα, άλλες φυλές, άλλα βλέμματα. Όσα μπορώ, όσα περισσότερα, όλα σε υπερθετικό βαθμό. Να προλάβω να τα δοκιμάσω  όλα, προτού κάποιος μου πει πως ο χρόνος μου τελείωσε.
 
Και μετά ήταν και οι άλλες στιγμές. Εκείνες που παλεύεις μόνος με τους δαίμονες σου και  χάνεις την μάχη. Τότε που το μυαλό παίζει περίεργα παιχνίδια και σα να θέλεις να τιμωρήσεις τον εαυτό σου, τον ρίχνεις όσο πιο χαμηλά μπορείς.
 
Μέχρι πριν 4 χρόνια θα πίστευα πως η ζωή δεν είναι παρά μια εγωιστική αναζήτηση. Ένα ταξίδι όπου τρέχεις με υπερβολική ταχύτητα χωρίς ζώνες προστασίας.
Ακόμα το πιστεύω. Μόνο που στο ταξίδι πλέον φοράω ζώνη ασφαλείας.
 
 
Τα γενέθλια μου  σε λίγες μέρες, μου έχουν προκαλέσει εξομολογητική διάθεση. Θα συνέλθω γρήγορα...
 
 

6 σχόλια:

Κάλη και Κατερίνα από Ανθομέλι είπε...

Δεν γνώριζα ή δεν είχα δει προσεκτικά το προφίλ σου ότι μένεις εκτός! Δεν θα έκανα ποτέ αυτό που έκανες πριν χρόνια. Δηλαδή να φύγεις εκτός έτσι ξαφνικά! Ίσως δεν σου βγήκε σε κακό βέβαια.
Στα γενέθλια όλοι είμαστε μελαγχολικοί μετά από κάποια ηλικία. Φέτος στα 36 μου τα είδα πιο θετικά και ξαλάφρωσα!
Kathy by anthomeli

Fran είπε...

Σε περνάω ενα χρονο...έφυγα αρχικά για να κανω διδακτορικό αλλα αυτο ηταν η αφορμή...μετα απλα έφευγα συνέχεια...νομίζω πως παντα κατι χάνεις κ κατι κερδίζεις...εγω ωρίμασα λιγο μετα τα 33 , οταν αποκτησα το γιο μου...αν και παλι έχω δρόμο!

Ανώνυμος είπε...

Μου αρέσει ο τρόπος που σκεφτεσαι... σε κάποια σημεία σε θαυμάζω και σε άλλα ταυτίζομαι μαζί σου... συνέχισε να γγράφεις!!!
Εύα Τ.

Fran είπε...

Εύα Τ. ευχαριστώ για τα καλα λόγια.! Τιποτα αξιο θαυμασμού, μαλλον άγνοια κινδύνου περισσότερο...

Χρυσα είπε...

Απο κατι θες να ξεφυγεις,..απο τι;;;;;
οχι απο ποιον..απο τι;;;;

Insider® είπε...

Θαυμάσιο!!!

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...