Long you live and high you fly

And smiles you"ll give and tears you"ll cry

And all you touch and all you see

Is all your life will ever be




Παρασκευή 28 Οκτωβρίου 2011

Και ομως υπάρχει κι άλλος δρόμος....

Έγινε και το περίφημο «κούρεμα», η κυβέρνηση θριαμβολογεί για την μεγάλη εθνική επιτυχία, τα κανάλια έχουν γεμίσει ειδικούς που αναλύουν ξανά και ξανά τα ίδια. Στην αρχή μας έλεγαν πως λεφτά υπάρχουν, έπειτα πως είμαστε στο χείλος του γκρεμού και πως είναι θέμα εθνικής επιβίωσης ο δανεισμός, μετά ο υπουργός οικονομίας δήλωνε πως το «κούρεμα» θα είναι καταστροφή, σήμερα η κυβέρνηση δηλώνει περιχαρής πως σωθήκαμε...

Μέσα στο γενικό κλίμα ο κόσμος έχει χαθεί στους αριθμούς. Μαζί χάνεται και η ουσία. Διότι δεν χρειάζεται να έχει κανείς διδακτορικό οικονομικών από το Χάρβαρντ για να καταλάβει πως κάποιος δεν μας λέει όλη την αλήθεια. Ούτε χρειάζονται ειδικές γνώσεις για να καταλάβουμε πως όταν με 115%  του ΑΕΠ καταφύγαμε στον δανεισμό είναι μαθηματικά αδύνατο με 120% του ΑΕΠ σε 8 χρόνια να έχουμε ανάπτυξη όπως με θράσος υποστηρίζει ο πρωθυπουργός. Όμως δεν θα σταθώ στους αριθμούς, νομίζω πως από νούμερα έχουμε αρκετά. Θέλω να σταθώ σε αυτά που ΔΕΝ μας λένε. Γιατί από στείρα κριτική,  υποκρισία και απαξίωση έχουμε περίσσεμα…


Ο Γιάννος Παπαντωνίου δήλωνε πως οι Έλληνες δεν έχουν πειθαρχία ούτε σταθερότητα, με άλλα λόγια είμαστε αναξιόπιστοι και ανεγκέφαλοι. Ο Θόδωρος Πάγκαλος μας αποκαλούσε «κοπρίτες». Οι ευρωπαίοι εταίροι μας παρουσίαζαν ένα λαό που απομυζεί τα κοινοτικά κονδύλια και ζει πλουσιοπάροχα χωρίς να εργάζεται. Επιμελώς δε αναφέρθηκε ποτέ πως στην Ελλάδα είχαμε το μικρότερο κατά κεφαλήν εισόδημα στην Ευρωζώνη, που άγγιζε τα 21,100 ευρώ όταν ο μέσος κοινοτικός όρος ήταν 27,400. Ούτε πως η Ελλάδα είχε τις λιγότερες κρατικές δαπάνες σε κοινωνικά προγράμματα, εκπαίδευση και υγεία (χαμηλότερα ακόμα και από την Ιρλανδία). Έτσι οι ευθύνες πολύ έξυπνα μετατέθηκαν και αντί να μιλάμε για θεσμικά προβλήματα μέσα στην νεοφιλελεύθερη αρχιτεκτονική της ευρωζώνης, για άνιση νομισματική πολιτική και για ουσιαστικές ανισορροπίες μεταξύ κέντρου και περιφέρειας, μιλάμε για ένα αναξιόπιστο λαό που βύθισε την Ευρώπη στην κρίση.

Έχουμε ευθύνες; Φυσικά και έχουμε αυτό δεν το αρνείται κανείς. Συμμετείχαμε όλοι στην απαξίωση του κράτους, στην υποβάθμιση της παιδείας, στην αποχαύνωση. Ζητούσαμε την γρήγορη και εύκολη επιτυχία, πουλούσαμε την ψήφο μας, δεχόμασταν αδιαμαρτύρητα τα σκάνδαλα και τη διαφθορά, στον βαθμό που δεν θα άγγιζαν τα μικροσυμφέροντα μας. Ναι υπάρχει η συλλογική ευθύνη αλλά το μέγεθος της είναι δυσανάλογο του αποτελέσματος.

Η νοοτροπία της συλλογικής ευθύνης (του περίφημου «μαζί τα φάγαμε») καλλιεργήθηκε και διογκώθηκε πολύ έξυπνα από τα κόμματα τα τελευταία 30 χρόνια. Το σύστημα χρησιμοποίησε όλες τις τεχνικές κοινωνικού ελέγχου για να πετύχει τον σκοπό του. Με τη βοήθεια δημοσιογράφων και κάθε είδους «διασκεδαστών» αποπροσανατόλισε εγκαίρως από τα σημαντικά και αιχμαλώτισε τους πάντες στα ασήμαντα και στα γελοία. Δημιούργησε εθνικά οράματα τύπου Ολυμπιάδας με δανεικά χρήματα και λαϊκές τραγουδίστριες. Η εκπαίδευση εσκεμμένα υποβαθμίστηκε ώστε το χάσμα που χωρίζει τους πολλούς από τους λίγους να γίνεται όλο και μεγαλύτερο. Μέσα από μια πολύ αποτελεσματική επικοινωνιακή προπαγάνδα καλλιεργήθηκε η κουλτούρα της ενοχής, γίναμε συνένοχοι στη διαφθορά της εξουσίας, αυτό-ενοχοποιηθήκαμε και αθωώσαμε το οικονομικό πολιτικό σύστημα που μας κυβερνάει. Ακόμα και τώρα που βρισκόμαστε στα όρια της αντοχής μας, το σύστημα θριαμβεύει. Η αντίδραση μας περιορίζεται σε εθνικές κορώνες δίχως ουσία, σε γκρίνια και εκτόνωση μέσα από τα διαδίκτυο αλλά σε αποχή από ουσιαστικό διάλογο και προτάσεις. Στην χειρότερη περίπτωση οδηγούμαστε στη βία, κάτι που εξυπηρετεί τα συμφέροντα των λίγων αλλά αποδυναμώνει τους πολλούς.

Υπάρχει λοιπόν ελπίδα; Η απάντηση είναι ναι, όσο και αν θέλουν να μας πείσουν για το αντίθετο. Όπως σε κάθε περίοδο κρίσης στην ιστορία, η λύση βρίσκεται στην οργάνωση των πολιτών μέσω ενός δικτύου κοινωνικής αλληλεγγύης και αυτοδιαχείρισης. Στην ουσιαστική όμως οργάνωση, όχι σε εκείνη που περιορίζεται στα διαδικτυακά “like” των διαφόρων γκρουπ που ξεφυτρώνουν στο facebook. Κανείς δεν θα μας σώσει αν δεν πάρουμε την ζωή μας στα χέρια μας.

Φανταστείτε λοιπόν μια οργάνωση πολιτών σε κάθε γειτονιά όπου με συλλογική συμμετοχή θα λαμβάνονται αποφάσεις για την διαχείριση των προβλημάτων της περιοχής, όπου θα υπάρχει αληθινή ενημέρωση της κατάστασης έξω από τα επίσημα μέσα ενημέρωσης. Φανταστείτε την δημιουργία ενός δικτύου αλληλεγγύης ανά γειτονιά μέσω ενός συστήματος ανταλλαγής υπηρεσιών. Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει από εκπαιδευτικές και ιατρικές υπηρεσίες, διανομές τροφίμων και παροχές πρακτικών υπηρεσιών, έξω όμως από το επίσημο σύστημα. Και τέλος φανταστείτε όλο αυτό σε εθνική κλίμακα. Οι γνώμες θα είναι διαφορετικές, οι ενστάσεις πολλές και τα επιχειρήματα υπέρ ή κατά θα περισσεύουν. Δεν έχει σημασία, συχνά οι ετερόκλητες απόψεις κρύβουν και τις λύσεις.

Ουτοπικό; Ακατόρθωτο; Αφελές; Έγινε στην Αργεντινή (για να αναφέρω το πιο γνωστό παράδειγμα) και παρόλο που τα μεγέθη είναι διαφορετικά και το κίνημα τελικά πολεμήθηκε, έδωσε τους σπόρους για την μελλοντική ανάκαμψη. Πάνω από όλα όμως δίδαξε στους πολίτες πως ένας άλλος δρόμος, όπου οι ίδιοι είμαστε υπεύθυνοι για τη ζωή μας είναι εφικτός.

Πριν το απορρίψετε ή το αποδεχτείτε, απλά σκεφτείτε..Τι είναι αυτό που φοβάται το σύστημα περισσότερο από όλα: Την αυτοδιαχείριση, την ουσιαστική συμμετοχική διαδικασία και την ενότητα. Την αφύπνιση δηλαδή των πολιτών. Την στιγμή που θα καταλάβουμε πως δεν είμαστε μια ανώνυμη μάζα αλλά ο μοχλός της ουσιαστικής κοινωνικής αλλαγής. Τη στιγμή που θα βγούμε από τον εγωισμό μας και ενωμένοι θα απαιτήσουμε την άμεση συμμετοχή σε όσα μας αφορούν. Για πολλά χρόνια μας κράτησαν δέσμιους του φόβου και της απελπισίας. Ήρθε η ώρα να ξυπνήσουμε.



YΓ  Το κείμενο με κάποιες αλλαγές δημοσιεύτηκε και εδω. Μεσα απο καποια σχολια στη δημοσιευση αλλα και στο μπλογκ δοθηκε η ευκαιρα για μια πολυ ωραια συζητηση.  Πλεον ειμαι σιγουρη πως ο αλλος δρομος ειναι εφικτος..

13 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ναι, ειναι μια καλη ιδέα, που χρειάζεται γερή οργάνωση και σύμπνοια για να επιτυχει... Είναι κάτι σαν μια μικρή τοπική αυτοδιοίκηση??? με ή χωρίς ηγέτη??? Κολλάω λίγο σε αυτό... φοβαμαι την προσπαθεια ατομικής προβολής που δεν επιτρεψει στις ομάδες να συνεργαστούν..
Στεφανία

Ανώνυμος είπε...

Σιγουρα ειανι σημαντικο ο κοσμος να αντιληφθει τη δυναμη του... καθε προταση αρχικα ακουγεται σαν ουτοπια... Χρειαζεται μια αφορμη να γινει πραγματικοτητα... Μετα τα σημερινα, ειμαστε κοντα πιστευω στην αλλαγη...
Στεφανια..

Eri είπε...

Δεν έχω εικονίδιο να χειροκροτάει Φραν! Τι καταπληκτικό κείμενο έγραψες Φραν και μέσα σε όλα αυτά βγαίνουν οι καρεκλοκένταυροι και κατηγορουν για άλλη μια φορά τον κόσμο που ξύπνησε και διεκδικεί την αξιοπρεπή επιβίωσή του.. Το θράσος τους δεν έχει όρια!

Fran είπε...

Υπαρχει λυση και θα το λεω συνεχως..Κανενα κινημα δεν ειναι διαμορφμενο εκ των προτερων αλλα γενναται απο τις συνθηκες.Ας γινει η αρχη και απο εκει θα βγουν οι αυριανοι ηγετες. Αφου το συστημα μας πουλησε, ας το προσπερασουμε..Μας φοβαται περισσοτερο απο οτι εμεις..Ας ημουν Ελλαδα και θα ετρεχα να τα πω αυτα στις συνελευσεις..Καποιος θα με ακουγε! Επιφυλασσομαι για τον Ιανουαριο που θα ειμαι κατω...

Ανώνυμος είπε...

Ξυπνησαμε;;;;;
νομιζωοτι μερικοι κοιμουνται ακομα
Το μονο προβλημα ειναι να αποβληθει ο ωχαδελφισμος και η νοοτροπια να ψωφισει η κατσικα του γειτονα.
Χρυσα

Fran είπε...

Οχι Χρυσα , ξυπνησαμε..Μην υποτιμουμε αλλο τους πολιτες, αυτο θελουν..Να πιστευουμε πως δεν μπορουμε..Εγω σου λεω, αν γινει η αρχη θα γινει χειμαρρος...

Ανώνυμος είπε...

Μακαρη...κυριως για τα παιδια μας
Η ολη ιστορια μου θυμιζει την Ρωσια επι Γιελτσιν...
μακαρη ομως να βρεθει ενας Πουτην και για την Ψωροκωσταινα
Χρυσα

Fran είπε...

Φυσικα και θυμιζει Ρωσια επι Γελτσιν...Η ιδια πολιτικη δεν ηταν και εκει? Το ΔΝΤ και η Σχολη του Σικαγο δεν θριαμβευεΚαι θα θυμασαι τι εκανε ο Γελτσιν με τα τανκς στη βουλη...Και τι ακολουθησε μετα...

Ανώνυμος είπε...

Φυσικα και θυμαμαι...και πιστεψε με το φοβαμαι.
Τοσα χρονια εχουν περασει και δυστιχως η τωναπλων ανθρωπων δεν εχει αλλαξει δραστηκα.
Εγω παντα το ελεγα οτι η ΕΕ θυμηζει την κομουνιστηκη ΣΣΣΔ...τοτε ημουν γραφικη..
και δυστιχως ακομα πιστευω πς η Ελλαδα δυσκολα θα βρει ενα ηγετη που θα αναπροσδιορισει την θεση της χωρας στον παγκοσμιο χαρτη

Tante Kiki είπε...

Καλησπέρα Φραν, το κείμενό σου είναι ΥΠΕΡΟΧΑ ΑΛΗΘΙΝΟ, έχω πραγματικά ενθουσιαστεί τόσο που σε επισκέπτομαι (το βλέπεις από τα σχόλιά μου) κάθε φορά που κάνεις ανάρτηση!!!
Τί να πω... είναι σίγουρο ότι εμείς πρέπει να πάρουμε την τύχη μας στα χέρια μας κι εμείς θα δώσουμε τη λύση γιατί εάν περιμένουμε απ΄αυτούς που παριστάνουν τους ηγέτες ...αλίμονό μας, το μόνο που κάνουν είναι να μας κρατούν δέσμιους του φόβου, της αγωνίας για το αύριο, της καθημερινής μιζέριας. Έτσι κι αλλιώς αυτοί αποφάσισαν να μας εξαθλιώσουν στο όνομα μιας πλαστής??? οικονομικής κρίσης ή στο όνομα της Νέας τάξης πραγμάτων (της παγκοσμιοποίησης).
Πράγματι ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΙΑ ΗΓΕΤΕΣ ΜΕ ΟΡΑΜΑ ΓΙΑ ΤΗ ΧΩΡΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΚΟΣΜΟ!!!! Υπάρχουν πολλοί όμως οπαδοί της σχολής του Σικάγο και όχι μόνον!!!! Κι ύστερα τους έφταιξε ότι εδώ στην Θεσσαλονίκη κι άλλες πόλεις, αγανακτισμένοι εμπόδισαν τις παρελάσεις μέχρι να διώξουν τους "επίσημους πολιτικούς" και αμαύρωσαν λέει την ημέρα, τους ήρωες του 40 που είπαν το ΟΧΙ, τους θεσμούς... αστείο να το ακούς από αυτούς που παρέδωσαν την Ελλάδα στο 4ο Ράιχ (έστω και οικονομικά), που εξαθλίωσαν τον κόσμο και που γελοιοποίησαν τους ήρωες του 40 που θυσίασαν τη ζωή τους για μια ελεύθερη Ελλάδα.
ΕΛΠΙΖΩ ότι είναι η αρχή του κινήματος των αφυπνισμένων η σημερινή μέρα παρά την κατακραυγή εκ μέρους του "σάπιου συστήματος" που παριστάνει ότι είναι φρέσκο και αδιάφθορο. Σε περιμένουμε τον Ιανουάριο στην Ελλάδα!!! Ευχαριστώ για τις υπέροχες αναρτήσεις σου!!!

Fran είπε...

Κική ευχαριστω για τα καλα λογια. Οπως τονιζω σε καθε ευκαιρια, εχουμε ως λαος ευθυνες, ας κανουμε την αυτοκριτικη μας και ας προχωρησουμε ενα βημα μπροστα. Και τοτε ας δουμε που αρχιζουν οι ευθυνες των υπολοιπων, οχι στο γενικο και αοριστο..οι ευθυνες των πολιτικων μας, οι ευθυνες των δημοσιογραφων και των ΜΜΕ και ας ξεχωρισουμε την προπαγανδα και τους μηχανισμους κοινωνικου ελεγχου απο την αληθεια. Επιμενω πως το συστημα ετσι οπως το γνωριζαμε χρειαζεται αλλαγη, εστω αναπροσαρμογη..Αυτη τη φορα ομως πρεπει να συμμετασχουμε. Πιστευω πολυ στην συμμετοχικη διαδικασια...Δεν θελω μια προκαθορισμενη ιδεα, αλλα κατι που θα γεννηθει απο την εμπειρια ολων των αξιων ανθρωπων που υπαρχουν στην Ελλαδα αλλα μεχρι τωρα τους ξεχνουσαμε και αφηναμε τους φελους να επιπλεουν. Αυτοι πρεπει να εξαφανιστουν. Χρειαζεται ενημερωση εξω απο τα συμβατικα μεσα, κανεις δεν εχει την απολυτη αληθεια. Εαν λοιπον οργανωθουμε ως πολιτες (κατι που απαξιωναμε μεχρι προσφατα στην Ελλαδα)και προχωρησουμε σε ενα ουσιαστικο δικτυο συμμετοχης και αλληλεγγυης (υπαρχει και η εμπειρια) τοτε θα διεκδικησουμε την αλλαγη. Και θα δοθει η ευκαιρια σε αξια ατομα που υπο αλλες συνθηκες δεν θα ειχαν λογο να ηγηθουν της νεας γενιας πολιτικων. Ας χτισουμε κατι καινουριο, οχι με μουτζες και ξυλο αλλα με συμμετοχη, οραμα και διαλογο. Γινεται και ας ακουγομαι γραφικη...

Ανδρέας είπε...

Περιγράφεις με απόλυτη λεπτότητα και ακρίβεια την ανάγκη οργανωμένης κοινωνικής δράσης. Το μεγαλύτερο (το αρχικό) κομμάτι του κειμένου με βρίσκει σύμφωνο.
Όμως, το σημείο όπου προτείνεις ανταλλακτικές αγορές το βλέπω με αρκετή επιφύλαξη. Οι δυνατότητες αυτών των αγορών μοιάζουν περιορισμένες. Ας πούμε, παραδείγματος χάριν, πως εγώ θέλω να πάω σε γιατρό γιατί έχω πονοκέφαλο. Σε μια ανταλλακτική αγορά, θα έπρεπε να πάω στον παθολόγο της γειτονιάς και να του προσφέρω κάτι που θέλει για να μου δώσει, ως μη εγχρήματο αντάλλαγμα, την ιατρική εξέταση.
Αυτό έχει δύο προβλήματα:
Πρώτο πρόβλημα: αυτό που έχω να προσφέρω δεν αρέσει στο γιατρό ή δεν του αρέσει τόσο ώστε να μου προσφέρει το αγαθό της εξέτασης. Π.χ. αν του προσφέρω βιβλία οικονομικής επιστήμης ή λεμόνια από τον κήπο μου ή φιλοξενία στο σπίτι μου μπορεί να του είναι αδιάφορα τα ανταλλάγματα. Στην περίπτωση αυτή, θα μπούμε σε ένα πολύ χρονοβόρο παζάρι, με πολλούς ενδιάμεσους, μέχρι να βρω τον τρόπο να του δώσω κάτι που θέλει. Μπορεί και να μη γίνει καθόλου η εξέταση. Αυτό το λέμε έλλειψη ρευστότητας (η δυσκολία εύρεσης του άλλου μέρους σε μια συναλλαγή)

Δεύτερο πρόβλημα. Πάω, τελικά, στο γιατρό και μου γράφει ένα φάρμακο. Το φάρμακο είναι προϊόν μιας παραγωγικής διαδικασίας που δεν μπορεί να λειτουργήσει με την ανταλλαγή. Για να παραχθεί χρειάζεται να ανταλλαγούν ("πληρωθούν") οι υπηρεσίες των εργατών στο εργοστάσιο, των χημικών μηχανικών, των χημικών, των παραγωγών των πρώτων υλών, των οικοδόμων δούλεψαν στο εργοστάσιο, των δικηγόρων που έκαναν τα συμβόλαια, των γιατρών που έκαναν έρευνα για τα φάρμακα κτλ. Και όλα αυτά χωρίς χρήμα, μόνο με ανταλλαγές. Δεν θα γίνει ποτέ (μαζική) βιομηχανική παραγωγή χωρίς χρήμα και χωρίς μαζική βιομηχανική παραγωγή θα πάμε σε μια πρωτόγονη κοινωνία όπου πράγματι, θα λειτουργεί επαρκώς η ανταλλαγή αγαθών.

Fran είπε...

Ανδρέα συμφωνω σε ολα. Η ιδεα δεχεται απειρες βελτιωσεις (για αυτο αλλωστε και πιστευω σε κατι που θα ειναι εν εξελιξει οχι σε κατι που ηδη υπαρχει και θα εφαρμοστει αυτουσιο. Θα μπορουσε να λειτουργησει μονο σε ενα αρχικο σταδιο στο πλαισιο ενος δικτυου αλληλεγγυης για εκτακτη αναγκη μεχρι να παρει τελικη μορφη. Δεν ειναι απαραιτητο να αφορα σε ολα τα προιοντα και υπηρεσιες αλλα σε ειδη αμεσης αναγκης αν θεωρησουμε πως εχουμε φτασει σε σημειο οπου το κρατος εχει καταρρευσει και οι υπηρεσιες εχουν γινει τελειως απλησιαστες. Ενας τροπος για να ασκηθει καποια πιεση, ετσι το θεωρω, οχι την τελικη λυση. Φαντασου το σε επιπεδο ομαδας οχι ατομικα. Θα ειναι μια ομαδα που θα προσφερει μια υπηρεσια με ανταλλαγμα μια αλλη υπηρεισια, ωστε να καλυφθουν αμεσα προβληματα και οχι για απεριοριστο διαστημα. Θα μπορουσε να λειτουργησει και με ενα συστημα κουπονιων εφοσον δεν υπαρχει ρευστο χρημα. Υστερα μην υποτιμας οτν ψυχολογικο παραγοντα. Θα δωσει νεα ωθηση στο ατομο, ελπιδα και διαθεση να εργαστει για την αλλαγη. Οσον αφορα την παραγωγη εργοστασιων αυτο δεν το εντασσω στην ιδια ιδεα (ισως επρεπε να το διευκρινησω). Αυτο θελει πολυ οργανωση, ισως μια κολλεκτιβα εργατων, οπου να λειτουργουν οι ιδιοι την παραγωγη. Σκεψου οταν η κοινωνια εχει βουλιαξει και κανεις δεν εχει χρηματα, πως θα επιβιωσει? στους δρομους? θα πεθανει απο την πεινα και απο την ελλειψη ιατρικης περιθαλψης? θα μεινει αμορφωτος?θα αφησει τα παιδια του στα πεζοδρομια? Αντι λοιπον να μιλαμε για φιλανθρωπια και εθελοντισμο ας οργανωθουμε σε ενα συστημα ανταλλαγης ωστε να αποφευχθει και η βια και η παρακμη αλλα και ολοι να νιωσουν μερος της διαδικασιας. Θα δωσει διεξοδο στην αμεση πιεση και θα κανει τους πολιτες υπευθυνους για την τυχη τους.Οχι ομως να δωσει διεξοδο στην πιεση για να συνεχιστει το ιδιο συστημα. Νομιζω θα λειτουργουσε ως ντομινο και για ουσιαστικη αλλαγη πολιτικου σκηνικου.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...