Γράφοντας ιστορίες...

Απο τις πρώτες μέρες που έφτασα στην Ουγκάντα μία σκέψη ερχόταν συνέχεια στο μυαλό μου: πως να μιλήσω στους δικούς μου ανθρώπους στην Ελλάδα για όσα συμβαίνουν εδώ. Πως να κάνω γνωστές τις ιστορίες των ανθρώπων που ζουν και πεθαίνουν στις βρώμικες αφρικάνικες παραγκουπόλεις.

Δεν έχω την έπαρση ούτε τη δύναμη να αλλάξω τη ζωή κανενός. Ούτε είμαι αυτόκλητος προστάτης και εκπρόσωπος "των αδυνάτων". Το μόνο που θέλω είναι να μιλήσω για αυτούς τους ξεχασμένους ανθρώπους σε όποιον έχει την διάθεση να με ακούσει. Με αυτή τη λογική ξεκίνησα αυτό το μπλογκ.

 Επέλεξα να γράφω στα ελληνικά, αν και αρχικά πολλοί με προέτρεψαν να το κάνω στα αγγλικά.

Ομως, πως είναι δυνατόν να εκφράσεις ειλικρινά τις σκέψεις και τα συναισθηματα σου όταν γράφεις σε άλλη γλώσσα απο τη δική σου? Ετσι αποφάσισα να γράφω ένα ελληνικό μπλογκ και ας έχει λιγότερη προβολή....Εξάλλου και δέκα άτομα να το διαβάσουν και να αφιερώσουν λίγο χρόνο να σκεφτούν τι πραγματικά συμβαίνει στον κόσμο, μου είναι αρκετό. Ισως έτσι την επόμενη φορά που θα δούμε ολους αυτούς τους "μαυριδερούς ξένους" στους δρόμους της Αθήνας, να συνειδητοποιήσουμε ότι πίσω απο τον κάθε άνθρωπο κρύβεται μια ιστορία..

Ξέρω πως η χώρα μας περνάει δύσκολες στιγμές. Ο λαός μας πληρώνει δίκαιως και αδίκως, τα λάθη του παρελθόντος. Λάθη δικά μας, λάθη των πολιτικών που επιλέξαμε να μας εκπροσωπήσουν. Δεν έχει σημασία. Σε αυτές τις δύσκολες στιγμές η εσωστρέφεια, η ξενοφοβία και η οργή μοιάζουν να παίρνουν την σκυτάλη. Η Αφρική και τα προβλήματα της είναι πολύ μακριά και λίγο μας αγγίζουν.

Τα γεγονότα όμως σε κάθε γωνιά του πλανήτη μας είναι αλληλένδετα...Η φτώχεια και οι κοινωνικές ανισότητες είναι ο κοινός παρανομαστής. Οι διεθνείς οικονομικές πολιτικές γονάτισαν κυβερνήσεις και εξαθλίωσαν λαούς. Αυτές οι πολιτικές δεν είναι και τόσο μακριά μας. Χτες ήταν στην Αφρική, στην Ασία, στην Λατινική Αμερική. Σήμερα έχουν έρθει στην Ευρώπη. Αύριο τα επόμενα θύματα θα είναι τα δικά μας παιδιά.

Εγραψα ένα άρθρο και με τη βοήθεια μιας φίλης δημοσιογράφου μπόρεσε να φτάσει στους σωστούς ανθρώπους. Το δημοσίευσαν και δέχτηκαν να συνεργαστούμε.
Δεν διεκδικώ τον τίτλο του δημοσιογράφου ή του συγγραφέα. Ελπίζω μόνο να μπορέσω να μεταφέρω εικόνες και ιστορίες απο την άλλη μεριά του φεγγαριού. Και ελπίζω να βρεθούν άνθρωποι που θα τις  διαβάσουν και θα σκεφτούν κάτι περισσότερο απο τον μικρόκοσμο που μας περιβάλλει....