Ενας γιαπωνέζος αρχιτέκτονας είχε πει κάποτε πως δεν πρέπει να βιαστείς να βγάλεις φωτογραφία αυτό που βλέπεις γιατι έτσι θα το κάνεις ανάμνηση...Δεν ξέρω αν συμφωνείτε, έγώ πάντως στην Καμπάλα δεν βιάστηκα να βγάλω φωτογραφίες...
Περπατώντας στους δρόμους της πόλης με την κάμερα στο χέρι, δεν είναι πάντα και ότι καλύτερο..Οχι απαραίτητα ότι κινδυνεύεις, η Καμπάλα είναι ακόμα απο τις σχετικά ασφαλείς πρωτεύουσες, αλλά πρέπει να έχεις ξεκαθαρίσει μέσα σου ΓΙΑΤΙ θέλεις να βγάλεις τη φωτογραφία...
Σε μια απο τις περιπλανήσεις μου στην πόλη, τράβηξε την προσοχή μου μια γυναίκα. Φορούσε ένα σκισμένο ύφασμα, που άφηνε εκτεθειμένο το στήθος της , και χωρίς καμία προσπάθεια να κρύψει την γύμνια της, στεκόταν ακίνητη στην μέση του δρόμου σαν κάτι να έψαχνε ή να περίμενε. Στο ένα χέρι κρατούσε ένα βρώμικο λεκανάκι φαγητού και με το άλλο έσφιγγε με τέτοια δύναμη το ύφασμα που τη σκέπαζε σα να κρατούσε εκεί την ζωή της όλη. Δεν ξέρω ποιά ήταν η ιστορία της, στο βλέμμα της όμως μπορούσες να μαντέψεις όλα τα άγρια και άσχημα που έχει ζήσει..Ασυναίσθητα σήκωσα την κάμερα και την τράβηξα φωτογραφία..Δεν αντέδρασε, δεν νομίζω καν να το πρόσεξε.
Δεν έχω ντραπεί περισσότερο για άλλη φωτογραφία μου, όσο για εκείνη....
Σήμερα θέλω να κάνουμε μαζί μια μικρή βόλτα στους δρόμους της Καμπάλας. Να δούμε την ζωή απο την άλλη όψη, διαφορετική οπωσδήποτε, δύσκολη σίγουρα αλλά πάντα εφευρετική και γιατί όχι, με αρκετό χιούμορ....
Μια σκηνή του δρόμου
Παιδια παντού!
Καναπέδες για όλα τα γούστα!
Fast Food Restaurant
The shoe seller
Ενας ωραίος τρόπος να μεταφέρεις εφημερίδες!
Boda boda: Περιμένοντας πελάτες
Dirt is good!!
Υπαίθριο πολυκατάστημα επίπλων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου