Hajara....σαν αρχαία τραγωδία...

Την ημέρα που είχα κανονίσει να συναντήσω την πρώτη απο τις τέσερις κυρίες για το θέμα της οικογενειακής βίας, όλα έμοιαζαν εναντίον μου. Μια καταρρακτώδη βροχή είχε ακινητοποιήσει τα αυτοκίνητα και η λάσπη στους δρόμους της Καμπάλας ήταν περισσότερη απο ποτέ. Σκεφτόμουν τι κατάσταση θα επικρατούσε σε εκείνο το υποβαθμισμένο προάστειο  με τις αποχετεύσεις και τους χωματόδρομους  και με έπιανε απελπισία. Οσο πλησιάζαμε και το αυτοκίνητο κολλούσε στην λάσπη προσπαθούσα να αποφύγω το γεμάτο επίκριση βλέμμα του Bernard που γκρίνιαζε καθώς προσπαθούσε να περάσει πάνω απο τεράστιες λακούβες και  χαντάκια χωρίς να σπάσει το ταλαιπωρημένο όχημα μας.

Οταν τελικά έφτασα στη συνάντηση μας, η  Hajara ήταν ήδη εκεί. Το ζεστό της καλωσόρισμα με έκανε να ξεχάσω την ταλαιπωρία και την γκρίνια της διαδρομής.

Η Hajara μια όμορφη, ψηλή γυναίκα, που έμοιαζε πολύ νεότερη απο τα 45 της χρόνια, με κέρδισε απο την πρώτη στιγμή. Με ένα χαμόγελο γεμάτο αυτοπεποίθηση, δήλωσε πως θέλει να πει την ιστορία της με το αληθινό της όνομα και την φωτογραφία της και δεν ντρέπεται για αυτό. Οπως άλλωστε μου επανέλαβε με περηφάνεια, δεν είναι θύμα αλλά αγωνίστρια. Δασκάλα στο επάγγελμα, γνώρισε το σύζυγο της σε ηλικία 19 ετών και παρα τις αντιρρήσεις της οικογένειας της παντρεύτηκε στα 22 της χρόνια. Η ιστορία της μου θυμίζει σε πολλά σημεία αρχαία τραγωδία. " Ηταν παραδοσιακός θεραπευτής-μάγος γιατρός- είχε ήδη 4 συζύγους αλλά τελικά ήμασταν πολλές περισσότερες. Εγινα χωρίς να το ξέρω η 14 σύζυγος του. Δεν΄με αγάπησε ποτέ. Ερχόταν στην δική μου καλύβα μόνο 6 φορές το χρόνο και καμιά φορά και λιγότερο...Ξέρεις όταν είμαστε πολλές γυναίκες η μια κακολογεί την άλλη"

Τα προβλήματα ξεκίνησαν όταν το μεγαλύτερο απο τα 22 παιδιά του, ένα αγόρι 19 ετών, θεώρησε πως είχε και εκείνος "συζυγικά" δικαιώματα, πάνω στην νέα σύζυγο του πατέρα του. Το αγόρι κατηγόρησε την Hajara ότι προσπάθησε να τον ξελογιάσει και ο κύκλος βίας ξεκίνησε. "Ερχόταν ξημερώματα και με χτυπούσε. Εαν για κάποιο λόγο, αρνιόμουν το σεξ με κλοτσούσε και με χτυπούσε στον τοίχο. Οταν ήμουν έγκυος με κλοτσούσε στην κοιλιά και όταν γέννησα χτυπούσε τα μωρά. Μια μέρα πήρε ένα ξύλο και άρχισε να με χτυπάει στο κεφάλι. Λιποθύμησα και συνέχισε να με κλοτσάει στο πρόσωπο. Χτύπησε ακόμα και το μικρό που μπήκε στη μέση και του έσπασε τα δόντια". Η Hajara προσπάθησε να χωρίσει το σύζυγο της αλλά ήταν αδύνατο. Η νομοθεσία στην Ουγκάντα δεν επιτρέπει σε μια γυναίκα να ζητήσει διαζύγιο λόγω ενδοοικογενειακής βίας. Υστερα απο πιέσεις των γυναικείων οργανώσεων ψηφίστηκε ένα νομοσχέδιο που επιτρέπει το διαζύγιο σε περίπτωση βίας αλλά η Βουλή δεν το έχει ακόμα επικυρώσει.

Μόνο όταν τελικά αρρώστησε απο τον ιό του AIDS, ενώ ήταν έγκυος στο τρίτο της παιδί, ο άντρας της Hajara την έστειλε στην οικογένεια της, λέγοντας πως πλέον του ήταν άχρηστη. Γυρίζοντας σπίτι είχε να αντιμετωπίσει το στίγμα της ασθένειας. Οταν είπε στην οικογένεια της πως πάσχει απο τον ιό, ο πατέρας της την χτύπησε και της απαγόρεψε να ζήσει στο σπίτι. Την θεώρησαν  πόρνη και ντροπή για την οικογένεια. Η Hajara  βρέθηκε στο δρόμο μαζί με τα 2 παιδιά της και για αρκετό διάστημα επιβίωνε τρώγοντας τα χαλασμένα φρούτα και λαχανικά στις αγορές. "Δεν ήθελα να πεθάνω ουτε να βλέπω τα παιδιά μου στο δρόμο και συνέχισα να ψάχνω για βοήθεια". Κάποιοι γείτονες την έφεραν σε επαφή με μια ξένη οργάνωση που την βοήθησε να μπεί σε πρόγραμμα αντιρετροϊκων φαρμάκων, το οποίο ακολουθεί ακόμα. Σήμερα νιώθει υγιής και δυνατή. Ακόμα όμως είναι αρκετά ευάλωτη καθώς δεν μπορεί να εργαστεί και ζεί απο τη φιλανθρωπία της ΜΚΟ που της παρέχει τα φάρμακα. 

Τη ρωτάω τι ονειρεύεται για το μέλλον ."Να μην σταματήσει η οργάνωση να δίνει φάρμακα ώστε να ζήσω μαζί με το γιό μου και να καταφέρω να αγοράσω ένα μικρό χωράφι να καλλιεργούν τα αγόρια μου" λέει με ένα μεγάλο χαμόγελο.

Το όνειρο της Hajara για το μέλλον είναι να συνεχίσει η ξένη οργάνωση να της προμηθεύει
 τα αντιρετροϊκά φάρμακα, τα οποία αδυνατεί η ίδια να πληρώσει.

Σκέφτομαι πως δύσκολα η Hajara  θα συνεχίσει να παίρνει φάρμακα για τόσο μεγάλο διάστημα. Η παγκόσμια οικονομική κρίση έχει οδηγήσει τις περισσότερες οργανώσεις σε περικοπές. Εκείνες που έχουν πληγεί περισσότερο είναι οσες διανέμουν τα πανακριβα αντιρετροϊκά φάρμακα με αποτέλεσμα πολλά προγράμματα να έχουν ήδη διακοπεί με καταστροφικές συνέπειες για τους φτωχούς ασθενείς.
Δυστυχώς στην πραγματική ζωή, η κάθαρση σπάνια έρχεται.....