Ας μιλήσουμε για φαγητό!

Συνειδητοποίησα πως σχεδόν 5 μήνες τώρα, σε όσα γράφω για την Ουγκάντα δεν έχω ποτέ μιλήσει για φαγητό. Ίσως ακούγεται οξύμωρο να μιλάμε για φαγητό στην Αφρική καθώς η εικόνα που έχουμε όλοι είναι εκείνη των υποσιτισμένων παιδιών, όμως φαγητό υπάρχει και μάλιστα άφθονο. Άλλωστε όπως έχω πει πολλές φορές το πρόβλημα δεν είναι η έλλειψη τροφίμων αλλά η πρόσβαση σε αυτά. Τελοσπάντων ας μην ξεφεύγω απο το θέμα τώρα, σήμερα θα μιλήσουμε για αφρικανική κουζίνα και όχι για προβλήματα.

Αλήθεια δεν έχετε αναρωτηθεί ποτέ πως είναι η τοπική κουζίνα στην Ουγκάντα? 
Ας ξεκινήσουμε λοιπόν την περιήγηση μας στον κόσμο της γεύσης και των χρωμάτων, που μόνο στην Αφρική μπορείς να δεις..

Καταρχάς μια σημαντική διευκρίνηση. Οι αφρικανοί δεν μαγειρεύουν μέσα στα σπίτια τους. Η κουζίνα, δηλαδή μια μεγάλη τσίγκινη κατσαρόλα και 2 -3 μικρότερες δίπλα, βρίσκεται μπροστά από την είσοδο των σπιτιών. Οι λόγοι είναι πρακτικοί: πρώτον στις καλύβες ή στα μονόχωρα σπίτια δεν υπάρχει χώρος και δεύτερον, καθώς δεν υπάρχει ηλεκτρικό ρεύμα, το φαγητό μαγειρεύεται σε ξυλάνθρακες και ο καπνός του θα ήταν ανυπόφορος μέσα στο σπίτι. Για να καταλάβετε τι εννοώ κοιτάξτε τις παρακάτω φωτογραφίες:

Μια υπαίθρια κουζίνα στην ΒΑ Ουγκάντα (Karamoja)

Υπαίθρια κουζίνα στην Καμπάλα

Ας δούμε όμως τώρα ποιά είναι τα "εθνικά" πιάτα στην Ουγκάντα. Γενικά υπάρχει μια ομοιομορφία, όχι μόνο στην Ουγκάντα αλλά στη ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Αφρικής. Η κουζίνα έχει λίγες παραλλαγές, το ίδιο φαγητό που θα φάει κάποιος στην Καμπάλα, το ίδιο περίπου θα φάει στον Βορρά ή στον Νότο, με μικρές διαφορές, ανάλογα πόσο κοντά με τα σύνορα του Κονγκό, της Κένυας ή της Τανζανίας βρίσκεται..

Το πιο κοινό πιάτο λοιπόν είναι το ματόκε: ένα ενδημικό είδος πράσινης μπανάνας (plantain) την οποία ψήνουν στον ατμό μέσα στα φύλλα της. Μόλις πάρει ένα κίτρινο χρώμα, την πολτοποιούν τυλιγμένη ακόμα στα φύλλα της και την σερβίρουν....Το ματοκε θα το βρεις παντού συνοδεύει τα πάντα και είναι είδος πρώτης ανάγκης...
Τώρα θα με ρωτήσετε τι γεύση έχει..Χμμμ αν σας πω ότι είναι νόστιμο, μάλλον θα πω ψέματα. Η γεύση του είναι κάτι μεταξύ (ανάλατης) γλυκοπατάτας και άγουρης μπανάνας....Περί ορέξεως όμως....

Οι πράσινες μπανάνες είναι βασικό είδος τροφής

Η μπανάνα τυλίγεται στα φύλλα της

και ψήνεται μέχρι να γίνει ένας κίτρινος πολτός




ο οποίος συχνά τρώγεται μαζί με ρύζι

Το δεύτερο σε προτίμηση πιάτο είναι η λεγόμενη ground nut sauce... Δεν ξέρω πως μεταφράζεται, διότι δεν πρόκειται για σάλτσα αλλά για ένα πηκτό καφετι χυλο απο φυστίκι ο οποίος συνοδεύει όλα τα πιάτα (ακόμα και το ματόκε)....Η γευση του...χμμμ..όταν το πρωτοέφαγα μου θύμισε πηλό (ω ναι!), αργότερα όμως το βρήκα ...συμπαθητικό (αν και ακόμα απορώ πως μπορεί ένα στομάχι να αντέξει το συνδυασμό του χυλοφυστικιού με το ματοκε)..

Σας βάζει σε πειρασμό να δοκιμάσετε??

η φωτογραφία είναι δανεική απο το σαιτ

http://tantaratime.posterous.com/and-now-a-readers-request

Το Ugali γνωστό και ως posho, είναι ένα ακόμα συνηθισμένο πιάτο..Πρόκειται για μια συμπαγή μάζα απο αλεύρι καλαμποκιού, η οποία τρώγεται με τα δάχτυλα και συνοδεύει επίσης τα πάντα. Η γεύση του....θα πρωτοτυπήσω και θα πω, αδιάφορη..Πραγματικά δεν έχει γεύση, οπότε τρώγεται ευχάριστα!!

Το καλύτερο όμως αλλά και το πιο γρήγορο σνακ είναι τα chapati.. Ενα είδος τραγανής κρέπας με αλεύρι που το φτιάχνουν παντού και τρώγεται σαν σνακ ή ως συνοδευτικο κρέατος και- τι άλλο- ματοκε!..Το συστήνω ανεπιφύλακτα!

η ζύμη τηγανίζεται σε λάδι και το αποτέλεσμα είναι ένα πεντανόστιμο τραγανο chapati

Φυσικά δεν θα μπορούσα να ολοκληρώσω αυτη την περιήγηση στις γεύσεις της Ουγκάντα, χωρίς να αναφέρω το κασσάβα (γνωστό και ως μανιοκ), που σχεδόν αντικαθιστά τις αμυλοειδείς τροφές καθώς αποτελεί την κατεξοχήν πηγή υδατανθράκων της τοπικής κουζίνας. Μοιάζει με μακρόστενη γλυκοπατάτα και χρησιμοποιείται περίπου όπως οi πατάτες στον δυτικό μας κόσμο...

Το καλύτερο όμως το κράτησα για το τέλος: tilapia ψάρι κατευθείαν απο την Λίμνη Βικτώρια στο πιάτο σας..Σρβίρεται ολόκληρο, βρασμένο ή τηγανητό, συνοδευόμενο φυσικά από μια μπύρα Nile special...Θα το βρείτε σε όλα τα μικρά (και μεγάλα) εστιατόρια, είναι φθηνό, χορταστικό και πεντανόστιμο...

   



  

Καλή όρεξη!