Η Ιορδανία όπως την έζησα...

Ομολογώ πως η Μέση Ανατολή δεν ήταν ποτέ από τους αγαπημένους μου προορισμούς. Για την ακρίβεια, δεν υπήρχε καν στα σχέδια μου να βρεθώ ποτέ προς εκείνη τη μεριά του κόσμου. Όταν λοιπόν μου ανήγγειλαν από την οργάνωση που εργαζόμουν πώς θα με έστελναν τελικά στην Ιορδανία, δεν μπορώ να πω πως ενθουσιάστηκα. Ονειρευόμουν επικίνδυνες αποστολές στην Αφρική,  περιπέτειες στη ζούγκλα της Σρι Λάνκα, και ξαφνικά θα βρισκόμουν στην Ιορδανία. Και τι στο καλό θα έκανα στην Ιορδανία, μια χώρα στη μέση της ερήμου, για την οποία δεν ήξερα και τίποτα… Η μάλλον το μόνο που ήξερα ήταν η ταινία ο Λόρενς της Αραβίας, που ακόμα και αυτή ποτέ δεν είχα καταφέρει να δω ολόκληρη…

Με αυτές τις σκέψεις, επιβιβάστηκα ένα μεσημέρι του Μαΐου στην πτήση της Royal Jordanian με προορισμό το Αμμάν, την πόλη που θα γινόταν το νέο μου σπίτι για τους επόμενους 12 μήνες… Η πρώτη μου επαφή με την Ιορδανία θα μου μείνει αξέχαστη. Λίγο η ξαφνική ανεμοθύελλα που εμπόδισε το αεροπλάνο να προσγειωθεί με αποτέλεσμα να επιχειρήσει ο πιλότος αποτυχημένη αναγκαστική προσγείωση… Λίγο η πληροφορία για βόμβα που μας έστειλε τελικά για προσγείωση σε ένα στρατιωτικό αεροδρόμιο στη μέση του πουθενά με τον στρατό να μην μας αφήνει να βγούμε από το αεροπλάνο, με έκαναν να αναρωτηθώ πολύ σοβαρά αν τελικά ήταν καλή ιδέα αυτή η αποστολή…. Ευτυχώς όμως όλα πήγαν καλά, έφτασα στο Αμμάν μετά από 12 ώρες και τελικά η χώρα που δεν ήθελα να πάω, έμελε να γίνει η χώρα που θα καθόριζε όλη την μετέπειτα πορεία της ζωής μου..

Αμμάν, η πρωτεύουσα της Ιορδανίας, η Rabbat Ammon των Αμωνιτών, η Φιλαδέλφεια των Αρχαίων Ελλήνων, η πόλη των επτά λόφων της αρχαιότητας. Κάποτε ένδοξη και στολισμένη με τα ωραιότερα μνημεία, σήμερα μια αραβική πρωτεύουσα μοντέλο της ελεύθερης οικονομίας της αγοράς με πέτρινα σπίτια και δύο παράλληλους κόσμους να προσπαθούν να συνυπάρξουν. Μια πόλη που κάτω από τη γυαλισμένη «δυτική» βιτρίνα, κρύβεται η φτώχεια, οι έντονες κοινωνικές ανισότητες και ο κίνδυνος του φονταμενταλισμού.

Η Ιορδανία άλλωστε ποτέ δεν έχει ξεπεράσει το παρελθόν της. Μια χώρα που ιδρύθηκε για να εξυπηρετήσει τα γεωπολιτικά συμφέροντα της Μεγάλης Βρετανίας, τότε στις αρχές του αιώνα και προσπαθούσε πάντα να ισορροπήσει ανάμεσα στη Δύση και τον Αραβικό κόσμο, σε μια από τις πιο φορτισμένες πολιτικά και κοινωνικά περιοχές του πλανήτη. Χάρη στη σκληρή αλλά ρεαλιστική εξουσία του Βασιλιά Hussein  η χώρα κατάφερε να επιβιώσει εν μέσω πολέμων και επαναστάσεων που καθόρισαν την ιστορία της Μέσης Ανατολής. Ο  πόλεμος του 1967 στέρησε από την Ιορδανία μερικά από τα πιο εύφορα εδάφη της και χιλιάδες παλαιστίνιοι πρόσφυγες εγκαταστάθηκαν στη χώρα. Ο μαύρος Σεπτέμβρης του 1973 απείλησε σοβαρά την σταθερότητα της Ιορδανίας και το ίδιο το μέλλον της βασιλικής εξουσίας και οδήγησε στην εκδίωξη του Yaser Arafat από τη χώρα και στις προειδοποιητικές σφαγές των παλαιστινίων από τον βασιλιά Hussein. Χωρίς κανένα φυσικό πλούτο αφού το μεγαλύτερο μέρος της χώρας είναι έρημος, ο Ιορδάνης ποταμός αποτελεί για την Ιορδανία πηγή ζωής αλλά και συνεχούς αντιπαράθεσης με το γειτονικό Ισραήλ που με φράγματα προσπαθεί να μειώσει τον όγκο των νερών του ποταμού προς την Ιορδανία. Οι ποταμοί στη Μέση Ανατολή καθορίζουν συχνά και την ιστορία των χωρών της. Ο Ιορδάνης ποταμός υπήρξε ίσως ο πιο ευλογημένος αλλά και ο πιο καταραμένος. Στα νερά του βαφτίστηκαν προφήτες και γεννήθηκαν θρησκείες αλλά τα ίδια ευλογημένα νερά έγιναν αιτία πολέμων και θανάτου για όσους κατοικούσαν στην λάθος μεριά του ποταμού.

Η Ιορδανία όμως θέλησε να ξεφύγει από τη μοίρα των γειτόνων της και το 1994 ο βασιλιάς Hussein υπέγραψε συμφωνία ειρήνης με το Ισραήλ  σε μια προσπάθεια να εξασφαλίσει τη βιωσιμότητα και τη σταθερότητα της εξουσίας του. Σε μια χώρα που το 67% των κατοίκων της είναι Παλαιστίνιοι μια τέτοια κίνηση δεν ήταν χωρίς κόστος. Η λατρεία όμως και η εμπιστοσύνη του λαού στο πρόσωπο του Hussein ήταν καθοριστικής σημασίας. Για τον γιό του όμως και σημερινό βασιλιά Abdallah II η κατάσταση είναι μάλλον πιο πολύπλοκη.  Ο αγαπημένος γιος του Hussein  ποτέ δεν θεωρήθηκε ισάξιος του πατέρα του στην καρδιά των Ιορδανών. Κανένας Ιορδανός δεν θα παραδεχθεί ποτέ τα πραγματικά του αισθήματα για τον βασιλιά, πόσο μάλλον όταν η παραμικρή αρνητική κριτική στο βασιλικό ζεύγος τιμωρείται με ελάχιστη φυλάκιση 7 ετών, όμως η εξουσία του Abdallah μοιάζει με τον γίγαντα που έχει πήλινα πόδια… Μετά τον πόλεμο του Ιράκ, η εισροή εκατοντάδων χιλιάδων ιρακινών προσφύγων στην Ιορδανία επιβάρυνε την ήδη κακή οικονομία της χώρας και όξυνε τις κοινωνικές αντιθέσεις και τη φτώχεια. Η αδυναμία του Abdallah να διαχειριστεί το πρόβλημα των ιρακινών προσφύγων, των οποίων την ύπαρξη αρνήθηκε να αναγνωρίσει και απλά τους χρησιμοποίησε ως διαπραγματευτικό μέσο για χρηματική βοήθεια από τη Δύση, αύξησε την κοινωνική δυσαρέσκεια. Η ανεργία, η άνοδος στις τιμές των τροφίμων και των καυσίμων, η έλλειψη δημοκρατίας και ο νεποτισμός ήταν και μερικοί από τους λόγους που  οδήγησαν και στις πρόσφατες  εξεγέρσεις του Ιανουαρίου...

  Το Αμμάν είναι χτισμένο πάνω στα jabal, τους λόφους δηλαδή, από τους οποίους έχουν πάρει την ονομασία τους οι 9 κύκλοι που σχηματίζουν την πόλη. Οι κύκλοι είναι και η καρδιά του μοντέρνου Αμμάν. Εκεί ζουν οι περισσότεροι ξένοι, βρίσκονται οι πρεσβείες, οι τράπεζες, τα ακριβά εστιατόρια και τα μεγάλα εμπορικά κέντρα δυτικού τύπου. Μετά τον τέταρτο κύκλο το Αμμάν ξεδιπλώνεται μπροστά σου μέσα στην λαμπερή του πολυτέλεια. Στην περιοχή του Αbdun  με την εντυπωσιακή γέφυρα Hussein, τις μεγάλες επαύλεις, τα sturbacks και τα πολυτελή καταστήματα θυμίζει περισσότερο συνοικία της Νέας Υόρκης παρά της Μέσης Ανατολής. Εκεί οι γυναίκες κυκλοφορούν ντυμένες με κομψά φορέματα και παντελόνια, οδηγούν ακριβά αυτοκίνητα και σπάνια θα έχουν το κεφάλι τους σκεπασμένο. Στις πλούσιες συνοικίες του Αμμάν, ο επισκέπτης εύκολα θα ξεγελαστεί και θα πιστέψει την κυβερνητική προπαγάνδα για την ευημερία των ιορδανών και την ισότητα και ελευθερία των γυναικών. Μια επίσκεψη όμως στο ανατολικό και το δυτικό μέρος της πόλης, εκεί που ζεί το αληθινό Αμμάν και οι άνθρωποι παλεύουν για το καθημερινό ψωμί, εκεί που οι γυναίκες κυκλοφορούν με καλυμμένα πρόσωπα και σχεδόν κάθε εβδομάδα γίνεται ένα έγκλημα τιμής, υπάρχει μια διαφορετική ιστορία.

Αυτή την αληθινή ιστορία της Ιορδανίας έζησα και θα τη μοιραστώ μαζί σας….

Συνεχίζεται.....