Στο ίδιο έργο θεατές...

Και να λοιπόν που μια ανάρτηση σε ένα κοινωνικό μέσο μου δίνει αφορμή να γράψω τo πρώτo κείμενο του 2014.

Είχα σκοπό να κάνω μια ανασκόπηση της χρονιάς αλλά ξαφνικά το Ταξιδεύοντας έχει σήμερα 10,000 επισκέψεις, το προφίλ μου στο ΦΒ δέχτηκε ένα καταιγισμό από αιτήματα φιλίας και οι ειρωνείες  και τα άσχετα σχόλια γέμισαν το inbox και τον διαδικτυακό μου τοίχο.

Ομολογώ πως εντυπωσιάστηκα.

 Έκανα ένα σχόλιο σε ένα κοινωνικό μέσο, όπου απλά είπα το αυτονόητο: ελέγχετε τις πληροφορίες που διαβάζετε και μην αναπαράγετε ότι σας σερβίρουν. Αφορμή ήταν άλλη μια απίστευτη είδηση για τη Βόρεια Κορέα. Μετά λοιπόν από τις εκτελέσεις με αεροπορικά πυρά και οβίδες, ήρθαν και τα 120 σκυλιά να μας θυμίσουν τον απόλυτο κακό (που μόνο σε χαρακτήρες καρτούν συναντάς) Κιμ.

Όπως κάθε είδηση που έχει μέσα τη λέξη Βόρεια Κορέα, όχι μόνο έγινε πιστευτή -ακόμα και αν αψηφά κάθε λογική- αλλά για κάποιο λόγο που ακόμα δεν έχω καταλάβει ξυπνάει άγρια πάθη. Και έτσι σήμερα έζησα τις μέρες του Απριλίου, τότε που ξαφνικά έγινα η Ελληνίδα της Βόρειας Κορέας που όλοι έβριζαν για κάποιες εβδομάδες, μέχρι να περάσουμε σε άλλο θέμα.

 

Περιττό να πω, ότι έχω διευκρινίσει άπειρες φορές, ότι δεν μένω μόνιμα στη Βόρεια Κορέα, ούτε την καλύπτω δημοσιογραφικά, ότι πριν ήμουν στην Ουγκάντα, μετά στην Ταΐλάνδη και κάποια στιγμή θα φύγω και από τη Βόρεια Κορέα για άλλη περιοχή του πλανήτη. Το έχω πει τόσες φορές που πλέον δεν απαντώ καν στις σχετικές ερωτήσεις.

 

Δεν ξέρω τι συμβαίνει στο ελληνικό (και όχι μόνο) κοινό. Νομίζω ότι υπάρχει στα γονίδια του Έλληνα η τάση να θέλει να έχει γνώμη για όλα, να μην δέχεται αντίθετη άποψη, και να καθυβρίζει οποιονδήποτε δεν συμφωνεί με τη δική του λογική.

Δεν γράφω σήμερα αυτό το κείμενο για να απολογηθώ, ούτε για να κατηγορήσω κάποιον. Με αφορμή όμως την ανάρτηση στο ΦΒ ξέσπασε ένα πρωτοφανές μένος ώσπου κάποια στιγμή πίστεψα ότι πρωταγωνιστώ σε φαρσοκωμωδία.

 

Και έτσι προσπερνάμε τα σημαντικά. Και τα σημαντικά είναι ακριβώς αυτή η χειραγώγηση της κοινής γνώμης, η πληροφορία που δεν ελέγχεται και όχι μόνο αναπαράγεται αλλά υιοθετείται άκριτα από ένα κοινό που καθημερινά βομβαρδίζεται από ανούσιες ειδήσεις και σταδιακά μετατρέπεται σε άβουλο παθητικό δέκτη. Εκεί βρίσκεται η ουσία και εκεί παίζεται το μεγαλύτερο παιχνίδι. Στον έλεγχο της πληροφορίας και στην αδρανοποίηση του κοινού. Και είναι τραγικό διότι ειδικά στην Ελλάδα αυτή την αδρανοποίηση, την αποχαύνωση, την έχουμε ζήσει στο πετσί μας. Και σήμερα πληρώνουμε τις συνέπειες της.

 

Για άλλη μια φορά όμως χάθηκε η ουσία και παραμείναμε στο ευτελές. Και από το ευτελές περάσαμε στην προσωπική επίθεση βρίσκοντας άλλη μια ευκαιρία να βγάλουμε μίσος ειρωνεία και αυθαίρετα συμπεράσματα.

 

Και έτσι σήμερα θα ξαναπώ τα ίδια...

 

Το μπλογκ αυτό γεννήθηκε τον Μάιο του 2011 στην  Ουγκάντα και ταξίδεψε μαζί μου σε όποιες χώρες βρέθηκα έκτοτε. Αγαπήθηκε για τις ιστορίες-προσωπικά βιώματα που μοιραζόμουν με τους αναγνώστες του. Από τότε που βρέθηκα στη Βόρεια Κορέα και ξεκίνησα να γράφω κάποιες σκέψεις και παρατηρήσεις για όσα βιώνω καθημερινά, πολλοί προσπάθησαν να βρουν πίσω από τα γραπτά μου μια κομματική τοποθέτηση.  Όμως εγώ δεν έκανα τίποτα διαφορετικό από ότι έκανα όσο ζούσα στην Ουγκάντα, ή την Ταΐλάνδη. Μοιράζομαι τις σκέψεις με τους αναγνώστες μου. 

Και όμως πολύ συχνά βλέπω να με τοποθετούν σε πολιτικές παρατάξεις  τις οποίες ουδέποτε υποστήριξα ή να με αντιμετωπίζουν ως απολογητή της πολιτικής της Βόρειας Κορέας. 

Απεχθάνομαι τις ταμπέλες, γενικά, είτε αυτές αφορούν τις πολιτικές πεποιθήσεις ενός ανθρώπου, είτε τις σεξουαλικές του προτιμήσεις ή ακόμα και τον επαγγελματικό του προσδιορισμό. Ποτέ δεν δέχτηκα καμία ταυτότητα και ποτέ δεν μπήκα σε κανένα καλούπι, με ότι συνέπειες και αν είχε αυτό, τόσο στην επαγγελματική όσο και στην προσωπική μου ζωή (και πιστέψτε με είχε πολλές).

 

Δεν θα γίνω όμως ποτέ πιόνι της εξουσίας, εξαρτημένος δουλοπάροικος των πολιτικών και "πληρωμένος" αρθρογράφος. Διατηρώ την ελευθερία της γνώμης και της άποψης μου με όποιο τίμημα και αν έρχεται αυτό.

 

ΥΓ Οποιος πραγματικά ενδιαφέρεται να δει ποια ακριβώς είναι η δουλειά μου, ας κάνει τον κόπο να μπεί στη σελίδα μου www.fragkiskamegaloudi.com