Ξεκίνησα πολλές φορές αυτή την ανάρτηση. Έγραψα, έσβησα, ξαναπροσπάθησα. Δεν ξέρω τι να σχολιάσω και πόση αξία έχει πλέον να σχολιάζει κανείς. Καθώς βρίσκομαι χιλιάδες μίλια μακριά από την Ελλάδα παρακολουθώ πλέον μηχανικά τι συμβαίνει στη χώρα μας. Όποτε επιστρέφω η πραγματικότητα παρουσιάζεται μπροστά μου ανελέητη. Και πάλι όμως αδυνατώ να δω την Ελλάδα ως μια μεμονωμένη περίπτωση. Όχι δεν θα μιλήσω για τις ευθύνες του συστήματος, των πολιτικών, τις δικές μας, των άλλων. Θα μιλήσω όμως για την απληστία του ανθρώπου.
Τα οικονομικά κραχ, η εξαθλίωση, η βία, τα οικολογικά εγκλήματα, η εκμετάλλευση, όλα έχουν ένα κοινό παρονομαστή: την απληστία. Δεν θα προχωρήσω σε κάποια βαθυστόχαστη πολιτική και κοινωνιολογική ανάλυση. Δεν νομίζω πως υπάρχει και λόγος. Σημασία έχει το αποτέλεσμα και αυτό το αποτέλεσμα το βρίσκω μπροστά μου σε όποια γωνιά του πλανήτη και αν βρεθώ.
Στις βρώμικες παραγκουπόλεις των μητροπόλεων του αναπτυσσόμενου κόσμου γράφεται η ιστορία της ανθρωπότητας από την ανάποδη μεριά. Εδώ δεν υπάρχουν ήρωες να κερδίσουν μάχες και πριγκήπισσες να ελευθερωθούν. Μέσα στις τσίγκινες λαμαρίνες με τον ήλιο να καίει οι αντι-ήρωες προσπαθούν να επιβιώσουν. Μια ανεξάντλητη δεξαμενή αναλώσιμων ανθρώπων με όνειρο τη ζωή που τους έταξαν αλλά που ποτέ δεν θα γίνει δική τους.
Στις βρώμικες παραγκουπόλεις των μητροπόλεων του αναπτυσσόμενου κόσμου γράφεται η ιστορία της ανθρωπότητας από την ανάποδη μεριά. Εδώ δεν υπάρχουν ήρωες να κερδίσουν μάχες και πριγκήπισσες να ελευθερωθούν. Μέσα στις τσίγκινες λαμαρίνες με τον ήλιο να καίει οι αντι-ήρωες προσπαθούν να επιβιώσουν. Μια ανεξάντλητη δεξαμενή αναλώσιμων ανθρώπων με όνειρο τη ζωή που τους έταξαν αλλά που ποτέ δεν θα γίνει δική τους.
Στις μέρες μας ο άνθρωπος δεν είναι παρά μια οικονομική μονάδα, μια στατιστική στα έγγραφα των διεθνών οργανισμών και ένα πλεόνασμα που όταν δεν χρειάζεται πια, πετιέται στο περιθώριο. Και γίνεται πάλι μια στατιστική.
Αυτό το πλεόνασμα δεν έχει γεωγραφικά σύνορα. Δεν το γέννησε μια συγκεκριμένη πολιτική και οικονομική κατάσταση αλλά είναι το αποτέλεσμα της υπέρμετρης απληστίας του ανθρώπου για δύναμη και κέρδος. Ένα κέρδος που χτίζεται πάνω σε ερείπια και χαμένες ζωές και που συντηρείται από την ανοχή και την αδράνεια των υπολοίπων.
 |
| credit: Ohm Phanphiroj |
Η απληστία, η αλαζονεία και ο εγωισμός μας έχουν ήδη ανοίξει αγιάτρευτες πληγές στον πλανήτη μας και έχουν επιφέρει ανείπωτη δυστυχία και εξαθλίωση σε εκατομμύρια συνανθρώπους μας που είχαν την ατυχία να βρίσκονται στην λάθος πλευρά. Κάποια στιγμή πρέπει να συνειδητοποιήσουμε τις ευθύνες μας και να κοιτάξουμε κατάματα το κόστος των επιλογών μας.
Δεν επιχειρώ να δώσω λύσεις, που να τις βρω άλλωστε, ούτε να προτείνω ή να πω κάτι που δεν θα έχετε ξανακούσει. Θέλω απλά όσοι διαβάσετε το μικρό αυτό κείμενο να αναρωτηθείτε αν τελικά οι επιλογές μας αξίζουν το κόστος που πληρώνουμε.
20 σχόλια:
Αν οι επιλογες μας αξιζουν το κοστος που πληρωνουμε????? Ενδιαφερων προβληματισμος, δυσκολη η απάντηση ομως... Γιατι οταν τις κανουμε τις επιλογες δεν σκεφτομαστε παντα τις συνεπειες... Ως ανθρωπινο ειδος επρεπε να ειχαμε περισσοτερη ωριμοτητα...Οχι δεν αξιζουν το κοστος παντα.. και δυστυχως αλλοι κανουν επιλογες αλλοι πληρωνουν τις συνεπειες..
Έτσι είναι... εσύ βγήκες έξω, ταξίδεψες (με τα μάτια ανοιχτά) και το βλέπεις καθαρά. Η πορεία που διαγράφεται για το ανθρώπινο είδος μου φαντάζει αδιέξοδη. Αδιέξοδη για το μεγαλύτερο μέρος της ανθρωπότητας αν μη τι άλλο. Βαστάω μια μικρή ελπίδα γιατί νιώθω πως αυξάνονται περισσότερο από ποτέ, ραγδαία, αυτοί που το συνειδητοποιούν. Είναι αρκετοί? Θα είναι αρκετοί? Κι αυτό που θα κάνουν θα είναι αρκετό? Δεν ομίζω να ξέρει κανείς. Ελπίζω ναι. Κάθε μέρα, περισσότεροι από μας φτάνουν πιο κοντά στο σημείο να γυρίσουν την πλάτη σε αυτό που αποτελεί τον άνθρωπο του χτες, και να στρέψουν το βλέμμα προς το μέλλον με την ελπίδα να έρθει ο Ανθρωπος του αύριο. Περισσότερο από καθε ορά είναι επιτακτική η ανάγκη "να γίνουμε η αλλαγή που προσμένουμε"
Διαβάζοντας προσεκτικά το κείμενό σου θέλω να γράψω κάποιες σκέψεις που ξεπηδάνε ... Οι επιλογές μας , το κόστος τους. Πόσο συνειδητές είναι αυτές? Πόσο αληθινές? Πως δημιουργηθήκανε? Ποιοί είναι οι δημιουργοί αυτών των - όπως υποψιάζομαι - πλαστών μας αναγκών? Κατά πόσο η ικανοποίησή τους η όχι μας κάνει ευτυχισμένους η δυστυχείς? Ποιές επιρροές κρύβονται γύρω απ' τους ορισμούς αυτών των εννοιών? (ευτυχία - δυστυχία, επιτυχία - αποτυχία...). Ποιές σκοπιμότητες? Έχουμε χάσει λίγο τον μπούσουλα? (μετά από χρόνια δουλειάς σαν φωτογράφος στην διαφήμιση κι έχοντας εξαγοράσει την αισθητική μου λες κι ήμουν μια ακριβοπληρωμένη πόρνη, κάτι έχω υποψιαστεί...) Ποιοί καθορίζουν και κάτω από ποιές σκοπιμότητες τις επιλογές μας?
Έχω την εντύπωση πως σήμερα (περισσότερο από ποτέ) η διάδοση απόψεων η ευκολία της επικοινωνίας και προβληματισμών μπορεί – αν μη τι άλλο – να μας κάνει πιο συνειδητούς στις επιλογές μας –ανάγκες μας. Να δράσει σαν ερέθισμα για παραπέρα ψάξιμο για γνώση και κριτική αντιμετώπιση.
Έχω την εντύπωση πως σήμερα (περισσότερο από ποτέ) – ακριβώς εξ αιτίας αυτής της ευκολίας - έχουμε ένα χρέος… περ’ απ’ τον βαθμό συνειδητοποίησης που μας παρέχει αυτή η γνώση… να την κοινωνήσουμε… να γίνουμε κοινωνοί αυτής της γνώσης με τους φίλους μας …. ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ (το κείμενό σου αυτό μαζί και μ’ ένα άλλο – αυτό για τις ασύδοτες – αδίστακτες πολυεθνικές το διαβάσαμε και συζητήσαμε με τον 16 χρονο γιό μου στα πλαίσια του χρέους που αισθάνομαι πως έχω σαν πατέρας του).
Έχω την εντύπωση πως σήμερα (περισσότερο από ποτέ) – μετά την συνειδητοποίηση που μπορεί να συμβεί – έχουμε ένα ακόμη χρέος… να μπορέσουμε – απαλλαγμένοι από τις αποσκευές μας των πλαστών αναγκών, των διαστρεβλώσεων της γνώσης, της ιστορίας, της (σκόπιμα καλλιεργημένης από τους εξουσιαστές μας) αμάθειας – ημιμάθειάς μας (γιατί έτσι εξουσιαζόμαστε ευκολότερα…) να κοιτάξουμε όσο καθαρά μπορούμε την αλήθεια μας, την μικρή ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ μας αλήθεια, στη σιγαλιά της νύχτας μας, κατάματα. Κι αν αντέξουμε, ας κάνουμε μετά παραδοχές… Αυτή είναι για μένα η τρεμόσβυστη σπίθα, Φραγκίσκη…
Έχω την εντύπωση πως σήμερα (περισσότερο από ποτέ) ακριβώς εξ αιτίας της ευκολίας της επικοινωνίας έχουμε έν’ ακόμη – τελευταίο ίσως – χρέος.. Να οργανωθούμε ρε παιδιά (που λέει και το παλιό ανέκδοτο…). Αν είναι αυτά τα απίστευτα σε ισχύ συμφέροντα να αναγκαστούν να περιορίσουν τη δράση τους, έχουμε χρέος να κοινωνήσουμε αυτή την γνώση και τους προβληματισμούς που γεννάει σε τόσους πολλούς, που σιγά – σιγά τούτος ο παλαιολιθικός υπερσυντηρητικός κατεψυγμένος δεινόσαυρος – η κοινωνία μας - (που ΔΕΝ φταίει για το πώς είναι) ν’ αρχίσει να ξεπαγώνει να εξελίσσεται και στο τέλος – το αναμφίβολα μακρινό - να γίνει ένα υπέροχο παραδείσιο πουλί τσαχπίνικο και πλουμιστό… Imagine… Εντάξει …. Μπορεί να μην το δούμε εμείς…
Peter εχω και εγω μια μικρη ελπιδα. Παντου στον πλανητη ο κοσμος συσπειρωνεται και αντιστεκεται. Τα μαζικα κινηματα πολιτων οπως το Occupy Wall street για μενα ηταν πολυ ελπιδοφορα. Περισσοτερο και απο ολα τα κινηματα κατα της παγκοσμιοποιησης. Ομως ξερεις τι με ανησυχει: αρχικα η δυναμη του συστηματος που εχει τροπους να διατηρει τα κεκτημενα και επειτα οι ανερχομενες οικονομιες. Πλεον εχουν προστεθει νεοι παικτες στο παιχνιδι. Η Κινα και η Ινδια για παραδειγμα με μια " ανερχομενη" μεσαια ταξη που απαιτει και θελει να αποκτησει με καθε τροπο το δυτικο life style. Αυτο απο μονο του ειναι ανησυχητικο για το μελλον μας. Χρειαζεται και οι ιδιοι ομως ως παγκοσμιοι πολιτες να βάλουμε φρενο στους εθισμους μας. Ουτε αυτο ειναι ευκολο. Το θεμα ειναι πως πλεον εχουμε φτασει στο σημειο μηδεν. Το βλεπω παντου. Η δυστυχια ειναι ασυλληπτη αλλα πανω απο ολα με τρομαζει πως πολλοι το εχουν δεχτει ως κατι φυσιολογικό και το εχουν λογικοποιησει κιολας.
Ορεστη συμφωνουμε. Ολες αυτες οι επιλογες ειναι επιπλαστες. Στην ουσια δεν προκειται καν για επιλογες. Μια φουσκα ειναι που τρεφεται απο τον εγωισμο και την απληστια του ανθρωπου. Φοβαμαι πως ακομα και ολη αυτη η υπερπληροφορηση λειτουργει ανασταλτικα. Στην τελικη κουραζει και γινεται τροχοπεδη. Με προβληματιζει γιατι εχω δει απειρη δυστυχια γυρω μου. Ανθρωπους να πωλουνται στην κυριολεξια και γνωριζω πως δεν εχουν καμια επιλογη ουτε ελπιδα διαφυγης. Ανθρωπους να ζουν μεσα στα λασπονερα και να ξοδευουν τη ζωη τους τοσο αδικα. Ολα αυτα με εκαναν απο τη μια να εχω ενα τεραστιο σεβασμο στην ιδια τη ζωη διοτι κερω ποσο ευθραυστη μπορει να ειναι και ποσο ευκολα ευτελιζεται και χανεται. Και απο την αλλη εχω μια απεραντη θλιψη γιατι ξερω πως για την πλειοψηφια εκεινων που βρισκονται στην "αλλη μερια του ποταμου" δεν υπαρχει διαφυγη. Στη σημερινη κοινωνια ολοι μπορουμε να βρεθουμε πλεον σε αυτη την αλλη μερια. Δεν ειναι κατι μεμονωμενο που το βρισκεις μονο στον "τριτο" κοσμο. Τα εγκληματα ειναι τεραστια και αυτο που διακυβευεται ειναι η ιδια η επιβιωση μας. Κλεβουμε χρονο απο το μελλον και τον σπαταλαμε αλογιστα και εξευτελιζοντας καθε εννοια ανθρωπιας, συμπονοιας, σεβασμου. Τα γραφω ολα αυτα αλλα δεν εχω λυσεις. Ουτε καποια βαθυστοχαστη προταση. Το μονο που μπορω να πω ειναι να βαλουμε ενα φρενο στους εθισμους μας. Οποιοι και αν ειναι αυτοι. Και δυστυχως εχουμε ολοι μας πολλους.
Όλα αυτά που λέτε, Fran (έχεις ίδιο όνομα με την κόρη μου) και Ορέστη (που υποψιάζομαι ζούσες κάποτε στην Κέρκυρα...) είναι όντως έτσι. Ο κόσμος μας, η κοινωνία μας, ήταν έτσι εδώ και χρόνια, πολλά. Αιώνες μάλλον. Η πληροφόρηση Fran σίγουρα είναι ανασταλτικός παράγοντας αν μη τι άλλο για τον όγκο της πληροφορίας που υπάρχει για να "ξεδιαλέξει" κανείς. Γιατί ύπάρχει και άχρηστη πληροφορία και κακή πληροφορία. Στο φινάλε όμως νομίζω ότι όλα καταλήγουν σε μια απλή επιλογή. Καλό η κακό. (Και στο "κακό" συμπεριλαμβάνεται και η αδιαφορία...) Αυτοί από μας που νιώθουμε μέσα στην καρδιά μας πως συντελείται μια μεγάλη αδικία, παντού, εις βάρος των συνανθρώπων μας και εμάς, είναι που ενδεχομένως έχουμε "ξυπνήσει". Και αν δεν έχουμε ήδη κάνει την επιλογή να μην δεχτούμε πια αυτή την κατάσταση, θα το κάνουμε αργά η γρήγορα.
Έχω από τον Μάιο που πηγαινοέρχομαι στις πλατείες, αρχικά όντας ένας από τους "διοργανωτές" και ύστερα παρατηρώντας κυρίως. Βλέπω πολύ κόσμο ο οποίος είναι στην κατάσταση μας. Δυσκολευόμαστε να πάρουμε την απόφαση να "σπάσουμε τα δεσμά" (οι εθισμοί που αναφέρεις fran) και αυτό γιατί έχουμε γίνει δέκτες μιας "πλύσης εγκέφαλου" όλη μας τη ζωή. Επιτυχία, εμείς να είμαστε καλά, υλικά αγαθά... Κι όμως μέσα από τη μυθολογία μας (όχι την ελληνική μόνο) υπάρχουν ιστορίες που αναδεικνύουν το "σωστό". Το ξέραμε. Τώρα καλείται ο καθένας σιγά-σιγά να κάνει την επιλογή του.
Δουλεύω μια "θεωρία" (όχι δεν έχω μεγάλη ιδέα για τον εαυτό μου...χαχαχα) για το πως δικαιολογούνται οι διαφορές ανάμεσα μας, στο μέτρο της αποδοχής της κατάστασης. Σκέφτομαι πως υπάρχουν κάτι σαν "κύκλοι" αποδοχής. Ο καθένας μας ανάλογα με τα δεδομένα της μέχρι τώρα ζωής του, είναι ανάλογα λιγότερο η περισσότερο έτοιμος να κάνει το βήμα της αλλαγής. (Εκτός βέβαια από αυτούς που στέκονται συνειδητά στην άλλη πλευρά...)
Πρέπει να δείχνουμε κατανόηση σε αυτούς που δεν είναι έτοιμοι να κάνουν το βήμα. (κάτι που πολύς κόσμος δεν κάνει δυστυχώς, δημιουργώντας συγκρούσεις και μη βοηθώντας καθόλου να συντελεστεί η οργάνωση που λέει ο Ορέστης) Κάπως όμως πρέπει να βρούμε τον τρόπο. Γιατί στο φινάλε στην πορεία μας προς το μέλλον, χαλαρά, όλοι κοιτάμε προς την ίδια κατεύθυνση. Ας προχωρήσουμε λοιπόν...
Κανένας δε διδάσκει στα σχολεία ή στις σχολές το κόστος που έχει και το πιο αθώο καταναλωτικό αγαθό. Κανείς δεν διδάσκει αποικιοκρατία και πως πάρα πολλές χώρες (μαζί και η Ελλάδα και φτωχότερες ακόμα Ευρωπαϊκές) επωφελούνταν και επωφελούνται από τις απάνθρωπες συνθήκες σε άλλες χώρες. Πριν σπουδάσω στην Αγγλία, δεν είχα ιδέα τι ακριβώς σήμαιναν όλα αυτά. Μόνο αμυδρές, απόμακρες πραγματικότητες που δεν είχαν καμία σχέση με το τι έκανα εγώ. Και είμαι σίγουρος ότι δεν ξέρω ούτε ένα χιλιοστό απ' όσα πραγματικά συμβαίνουν.
Αν ο μέσος άνθρωπος δεν κατανοήσει ακριβώς ποιοι είναι οι εθισμοί μας και τι αντίκτυπο έχουν (ακριβώς, όχι στο περίπου) στις ζωές άλλων ανθρώπων γύρω μας και σε όλον τον κόσμο, πώς να τις αλλάξουμε; Κανένας δεν παραδέχεται ότι η βενζίνη που χρησιμοποιεί είναι ο λόγος που γίνονται πολέμοι. Αντ' αυτού, παραπονιέται επειδή είναι πιο ακριβή απ' ό,τι σε άλλα μέρη.
Η άγνοια του μέσου πολίτη συμφέρει τους μέτοχους που βγάζουν μεγάλα κέρδη σε επιχειρήσεις. Η "ανάπτυξη" είναι κανόνας εδώ και καιρό, μα όπως βλέπουμε ξανά με την οικονομική κρίση, έχει προβιβαστεί πλέον σε Θεότητα που απαιτεί θυσίες.
Απ' όσο γνωρίζω, κανείς δε διδάσκει σε κάποιο ίδρυμα στην Ελλάδα ότι ίσως υπάρχει ευτυχία και σεβαστό βιωτικό επίπεδο (υγεία, φαγητό, καταφύγιο, μόρφωση) χωρίς να υπάρχει αέναη ανάπτυξη (που ήδη έχει καταστρέψει τόσες κοινωνίες, μεγάλο μέρος του γόνιμου εδάφους και της άγριας ζωής, για να διατηρηθεί).
Κατά μία άποψη, η ταχύτατα αναπτυσσόμενη μεσάια τάξη Κίνας, Ινδίας και άλλων, γιατί να έχει λιγότερο δικαίωμα σε έναν τρόπο ζωής που είχαν πχ. οι Αμερικανοί εδώ και δεκαετίες; Παρ' όλα αυτά, ο μέσος Αμερικανός καταναλώνει πολύ περισσότερα. Και πάλι, όμως, το αξιοθαύμαστο Occupy Wall Street στις Η.Π.Α. έγινε. Πολλά κίνήματα απλής ζωής από εκεί ξεκίνησαν και διαδίδονται πλέον παντού.
Ελπίζω πως μέσω του ίντερνετ ίσως καταφέρουν κάποιοι να δείξουν στον κόσμο τις συνέπιες των πράξεών μας, αν όχι από οικολογική άποψη, τότε από ανθρωπιστική, έστω. Έχουν ήδη παρατηρηθεί φαινόμενα οργάνωσης μέσω ίντερνετ από ιδιωτικές πρωτοβουλίες στην Ελλάδα, μιας που καταλαβαίνουμε πως το κράτος και η αυτοδιοίκηση είναι αναξιόπιστα. Ίσως πάρει και ηθική διάσταση αυτό.
Ένα μικρό (30 min) ντοκυμανταίρ για προβληματισμό τόσο δικό μας όσο και των παιδιών μας(το μέλλον και οι εξελίξεις.) Το θέμα του: Αειφόρος Ανάπτυξη... (Αειφόρος Απληστία, Αειφόρος Μπαρούφα, βάλτε μετά το "αειφόρος" ό,τι θέλετε). Ναι Πέτρο με τα ναυτιλιακά στη Μαρίνα των Γουβιών καλά υποψιάζεσαι...Χαίρομαι που ξαναβρισκόμαστε..
Ναι Fran η υπερπληροφόρηση είναι ένα μεγάλο πρόβλημα, χάνεται κανείς και θέλει πολλή οργάνωση και πολύ κόπο... Έπαμε. "Θελει Αρετήν και Τόλμην η Ελευθερία"...
Να μην πω άλλα δείτε το και τα λέμε...http://topdocumentaryfilms.com/theres-no-tomorrow/
Peter υπερπληροφορηση σε τετοιο βαθμο νομιζω υπαρχει τελευταια και κυριως λογω διαδικτυου. Το οποιο ειναι υπεροχο βεβαια αλλα νομιζω πως εχει γυρισει λιγο "μπουμερανγκ". Παντως δεν ειμαι τοσο αισιοδοξη για τα κινηματα των πολιτων. Ειδικα στην Ελλαδα δεν υπαρχει και η σωστη παιδεια...Ελπιζω απλα στις επομενες γενιες...Οσο για αυτο που λεγαμε για τις ανερχομενες μεσαιες ταξεις της Κινας και της Ινδιας (ακομα κ της Αφρικης) το θεμα ειναι πως επαναλαμβανουν τα ιδια τραγικα λαθη με εκεινα των δυτικων χωρων. Θα μπορουσαν καλλιστα να δουν το αδιεξοδο της καταστασης (διοτι στον δυτικο κοσμο αυτα οδηγησαν τελικα σε οικονομικη καταρρευση και το ιδιο θα παθουν και οι "νεοι παικτες¨" αν δεν μαθουν)και να μαθουν απο τα λαθη αλλα τελικα η απληστια τυφλωνει τον ανθρωπο. Οπως εγραφε και η καταπληκτικη εκθεση του Gaia Foundation, το κουτι της Πανδωρας ανοιξε και δεν υπαρχει επιστροφη....
Telan συμφωνουμε. Απαντησα στο προηγουμενο για την μεσαια ταξη διοτι νομιζα πως το ειχε πει ο Peter :)
Ειδικα στην Ελλαδα ο κοσμος εχει αγνοια για αυτα τα θεματα και ακομα και οταν αναλυονται η αναλυση ειναι επιδερμικη. Πλεον που βιωνουμε την κριση εχουν αρχισει να ακουγονται καποια πραγματα. Ομως υπαρχει ακομα πολυ δρομος να διανυσουμε...
Παντως αυτο που εχω να πω, ειναι πως οσο ειμαστε δεμενοι στο αρμα της "αναπτυξης" δεν θα αλλαξει ποτε τιποτα.
Ορεστη θελω να το δω το ντοκυμαντερ. Το βραδυ μαλλον και θα επανελθω :)
Ενδιαφέρον κείμενο και σχόλια αλλα κάτι μου λείπει... Αποψη μου ειναι πως για οτιδήποτε κι αν συμβαίνει έχουμε και μεις οι ίδιοι ευθύνες(καποιοι μεγαλύτερες , καποιοι μικρότερες ίσως), δεν ειναι δυνατο να φταιει το κακό συστημα για το οποιο μεχρι πρότινος σφυρίζαμε αδιάφορα... Αν υποθέσουμε οτι ως έθνος εχουμε εννιαία ιστορική υποσταση(πράγμα που δεν πιστεύω), τοτε έχουμε και τη μεγαλύτερη ευθύνη , αφου , η λέξη δημοκρατία ηταν βαμένη με το αιμα των δούλων που εχτιζαν Παρθενωνες, και σε μια αντιστοιχία μαλιστα που θυμιζει το 99% και το 1% που διαχειρίζεται τις τυχες των υπολοίπων. Ετσι σημερα μιλαμε για δημοκρατία που αφορα μονο εμας, μονο το μισθό μου, οχι και τους μετανάστες. Δαμαρτυρ΄΄ομεθα για τηναπελευθώρηση των επαγγελμάτων , τα ''χαράτσια'', τα γενόσημα φάρμακα και μύρια όσα, που δε μας απασχολούσαν ,όχι χωρίς λόγους. Είμαι σχεδον 60 ,εχω γυρίσει όλο το κόσμο ,απ το Θιβέτ , μεχρι τη Γη του Πυρός, και απο την Κουβα μέχρι τη Νιγηρία ( σα μούτσος, σα διπλωμάτης, και σαν tour leader...)
Oι περισότεροι ταξιδιώτες ήταν γιατροι(με όλα πληρωμένα απο φαρμακευτική -ακόμη και ξενο γαμήσια τους- , κρυφα φυσικα απο τη συζηγο που ήταν μαζι τους επισης δωρεαν στο ταξίδι)!Τώρα διαμαρτύρονται, οπως και οι φαρμακοποιοι( η δευτερη πιο ταξιδεμένη ομαδα-δωρεάν φυσικά και αυτόι). Κλαίνε και οδυρονται. Δε συναντησα λοιπόν στα τοσα χρόνια, ουτε φτωχο γιατρό, ούτε φαρμακοποιό, ούτε δικηγόρο, ουτε καθηγητή πανεπιστημίου. Αντίθετα οι περισότεροι ειχαν πολλα σπίτια, αυτοκίνητα και άλλα καλούδια. Δε συνάντησα ακόμη φτωχό ταξιτζή, ούτε εστιάτορα , ή΄ιδιοκτήτη καφετέριας. Ξέρετε τι δηλώναν κάθε χρόνο στην πλειοψηφία τους; Λιγώτερο απο 10.000 ευρώ!
Γιατι αναρωτιόμαστε που πάει ο κόσμος και δεν κοιτάμε στο καθρέφτη και μέσα μας; Δουλεύω 40 χρόνια και ως υψηλόμισθος μόνο. Δεν έχω σπιτι, έχω ένα αυτοκίνητο, δεν έκανα , το σκατό μου παξιμάδι, εζησα αξιοπρεπώς, χωρίς δανεια για τιποτα. Πλήρ΄σα φόρους όλα αυτά τα χρόνια για τα πάντα και βαρέθικα να ακούω τα κλάματα διαφόρων. Εκτος απο τα πιο πάνω επαγγέλματα εκανα και πολλα χρόνια ραδιοφωνο και αυτό ξανακάνω πάλι , εγκαταλειπωντας την Αθήνα, για ενα κομμάτι ψωμί γιατι κιαυτο είχε αρχίσει να μου λείπει. Τωρα ζώ στη Μυτιλήνη μόνος σε 25 τμ και εξακολουθώ να έχω πίστη και ελπίδα για τη ζωή, και θα επαναλαμβάνω σε όλους τους τόνους αυτά που γνωρίζω. Έχασα πολλές φορές τη δουλίά μου γιατι ρώταγα , ή γιατι μίλαγα. Στην κόρη μου -ειναι ήδη 32- δεν είπα ποτε παπαριές για συστήματα,τα βλέπει κάθε μέρα μπροστάτης όλα ,είτε ειναι κόματα, είτε συνδικαλιστες, είτε γιατροί ,ειτε προιστάμενοι, είτε απλα τάχα μου πολύ άνδρες,Ελληναράδες ή απλά θέλουν να πηδήξουν...Τι να πούμε και τι συζήτηση να κάνουμε και ποιον άλλο να κοροιδεψουμε εκτός απο τον ευατο μας , τη συντροφό μας ακι τα παιδιά μας... Ας αφήσουμε τις κλαψες και ας στρωθούμε στην όποια δουλειά ... αλλιως η επιλογή οπου και να βρεθει κανεις επι της γης , την ίδια κόλαση θα βιώσει . Εν κατακλείδι αν δεν του αρέσει , οδρόμος είναι ανοιχτός και τα σκυλιά δεμένα... ''Η ζωή είναι μεγάλη, μη την κάνεις καρναβάλι...''
"Αν οι επιλογες μας αξιζουν το κοστος που πληρωνουμε????? Γιατι οταν τις κανουμε τις επιλογες δεν σκεφτομαστε παντα τις συνεπειες... Και δυστυχως αλλοι κανουν επιλογες αλλοι πληρωνουν τις συνεπειες..."
"οι ανερχομενες οικονομιες. Πλεον εχουν προστεθει νεοι παικτες στο παιχνιδι. Η Κινα και η Ινδια για παραδειγμα με μια " ανερχομενη" μεσαια ταξη που απαιτει και θελει να αποκτησει με καθε τροπο το δυτικο life style. Αυτο απο μονο του ειναι ανησυχητικο για το μελλον μας.
Οσο για αυτο που λεγαμε για τις ανερχομενες μεσαιες ταξεις της Κινας και της Ινδιας (ακομα κ της Αφρικης) το θεμα ειναι πως επαναλαμβανουν τα ιδια τραγικα λαθη με εκεινα των δυτικων χωρων. Θα μπορουσαν καλλιστα να δουν το αδιεξοδο της καταστασης (διοτι στον δυτικο κοσμο αυτα οδηγησαν τελικα σε οικονομικη καταρρευση και το ιδιο θα παθουν και οι "νεοι παικτες¨" αν δεν μαθουν)και να μαθουν απο τα λαθη αλλα τελικα η απληστια τυφλωνει τον ανθρωπο. Οπως εγραφε και η καταπληκτικη εκθεση του Gaia Foundation, το κουτι της Πανδωρας ανοιξε και δεν υπαρχει επιστροφη...."
"(Η δυστυχια ειναι ασυλληπτη αλλα) πανω απο ολα με τρομαζει πως πολλοι το εχουν δεχτει ως κατι φυσιολογικό και το εχουν λογικοποιησει κιολας."
"(Βαστάω μια μικρή ελπίδα γιατί νιώθω πως αυξάνονται περισσότερο από ποτέ, ραγδαία, αυτοί που το συνειδητοποιούν.) Είναι αρκετοί? Θα είναι αρκετοί? Κι αυτό που θα κάνουν θα είναι αρκετό?"
"(Ανθρωπους να πωλουνται στην κυριολεξια) και γνωριζω πως δεν εχουν καμια επιλογη ουτε ελπιδα διαφυγης."
"ξερω πως για την πλειοψηφια εκεινων που βρισκονται στην "αλλη μερια του ποταμου" δεν υπαρχει διαφυγη."
Αυτό, το "δεν έχουν ελπίδα διαφυγής", με ξεπερνάει, δεν το αντέχω.
"Και είμαι σίγουρος ότι δεν ξέρω ούτε ένα χιλιοστό απ' όσα πραγματικά συμβαίνουν."
Φιλιππε δεν διαφωνουμε. Απλα το κειμενο οπως εγραψα στις αρχες του ηταν πιο γενικο απο το ελληνικο "προβλημα" (για το οποιο εχω γραψει πολλες φορες οπως και για τις ευθυνες και τοννκαταμερισμο τους) και σκοπος του ηταν να θεσει ενα ερωτημα για τον τροπο ζωης μας ως κοινωνια παγκοσμιων πολιτων. Σιγουρα τα οικονομικα συστηματα ιστορικα εχουν διαπραξει αναλογα εγκληματα και η εκμεταλευση δεν ειναι κατι καινουριο. Αυτο ομως που συμβαινει τα τελεταια 25 χρονια με αποκορυφωμα την τελευταια δεκαετια ειναι μια ανευ προηγουμενου οικολογικη καταστροφη. Μεσα σε 25 χρονια εχουμε κατασπαταλησει τον φυσικο πλουτο του πλανητη οσο ποτε πριν. Μονο στις ΗΠΑ περισσοτερες απο τις μσες πρωτες υλες που καταναλωνονται εχουν χρησιμοποιηθει το τελευταιο τεταρτο του αιωνα. Σιγουρα αυτο σχετιζεται με την "προοδο" αλλα σε καμια ιστορικη περιοδο η αναπτυξη αυτη δεν ισοδυναμουσε με αυτοκτονια. Διοτι ο κοσμος μας εχει πλεο μπει στο δρομο της αυτοκαταστροφης. Αυτο σχετιζεται και με το οικονομικο συστημα που επικρατει. Δεν προκειται για συγκριση εποχων διοτι ιστορικα αυτο εινα λαθος να γινεται αλλα για μια μιλρη αναλυση των σημερινων δεδομενων. Αυτη η αναπτυξη οδηγησε σε οικονομικες φουσκες παγκοσμιως οο οποιες πυροδοτησαν επαναστασεις και βια. Την κριση των τροφιμων πριν το 2008 που προκάλεσε σε μεγαλο ποσοστο και την αραβικη ανοιξη, προκαλεσαν οι καιροσκοποι των χρηματιστηριων, η αρπαγη γης, η αντικατασταση παραδοσιακων καλλιεργειων, για να αναφερω λιγους μονο παραγοντες. Τωρα το αν υπαρχουν ευθυνες σε επιπεδο λαων, η απαντηση ειναι φυσικα ναι. Σε καθε χωρα οι ιδιαιτεροτητες των λαων, ειδικα οι αρνητικες καλλιεργουνται εντεχνως και ο λαος συχνα γινεται συνενοχος. Ομως δεν θέλω να το περιορισω σε εθνικο επιπεδο αλλα σε παγκοσμιο. Για αυτο το λογο λεω πως χρειαζεται μια παγκοσμια συνειδητοποιηση πως ο τροπος ζωης μας ειναι αδιεξοδος και οι συνεπειες ειναι καταστροφικες.
Φεγγαρι μπορει η απαισιοδοξια να μας κερδιζει καμια φορα ομως δεν εχουν χαθει τα παντα. Εχουμε πολυ δρομο βεβαια και οι νικες ειναι μικρες που φανταζουν ασημαντες. Ο,ως υπαρχει μια παγκοσμια αμφισβητηση, οπως έγρψαν και οι φιλοι παραπανω, που σιγουρα ειναι ελπιδοφορα. Οι πολιτες εχουν αρχισει να μην δεχονται πλεον το ληστρικο συστημα. Με ανησυχει οπως ειπα το γεγονος πως οσο η μεσαια ταξη στον δυτικο κοσμο αφυπνιζεται οι ανερχομενες μεσαιες ταξεις αλλων χωρων διεκδικουν την δικη τους μεριδα. Ομως και παλι μπορουμε. Διοτι υπαρχει τροπος να πιεσουμε τις κυβερνησεις μας και τις εταιρειε. Να προσπαθησουμε να αλλαξουμε ολοι σαν μοναδα καπιια στοιχεια απο τον τροπο ζωης μας, να επαναπροσδιορισουμε τια αναγκες μας. Κυριως να μην αδρανουμε κ απογοητευομαστε, αυτος ειναι ο μεγαλυτερος κινδυνος που ελοχευει και αυτο το χαρτι εχουν οι κυβερνησεις και οι οικονομικοι παραγοντες στα χερια τους. Θα πω ενα παραδειγμα για να αναφερθω και στα δικα μας. Πιθανον να γινουν εκλογες σε εναμιση μηνα περιπου. Εχουν τρεξει ολοι να προεξοφλησουν το αποτελεσμα και να προβλεψουν κυβερνηση συνεργασιας που φυσικα θα συνεχισει το θεαρεστο εργο της. Μεσω δημοσκοπησεων, αναλυσεων και εντεχνων διλληματων ου θετονται στους πολιτες προσπαθουν να εξασφαλισουν το επιθυμητο αποτελεσμα. Αυτη τη στιγμη ποιος εχει τη δυναμη? εκεινοι η οι πολιτες? ακομα οι πολιτες. Αν λοιπον τους ξαφνιασουμε? αν κανενα κομμα δεν παρει ποσοστα ικανα για να σχημστισει κυβερνηση και αν το πρωτο κομμα ειναι τελικα ενα ασχετο μικρο? θα μου πειτε ποιο? οποιοδηποτε εκτος των τετριμμενων (κα οχι δεν αναφερομαι στο κομμα του κ. Καμμενου φυσικα) καποιο που μα μην εχει φθαρει στην κυβερνηση. Μια αλλαγη που θα αλλαξει τ α σχεδια οσων τρεχουν να προεξοφλησουν τα παντα.
Πριν 200 χρονια μια χουφτα ανθρωπων ξεσηκωθηκε και πολεμησε το κυριαρχο οικονομικο συστημα της εποχης, την δουλεια. Τοτε κανεις δεν πιστευε πως εχουν ελπιδα και τους χλευαζαν. Και ομως το κινημα ριζωσε και πετυχε. Και ξερω πως πολλα θα εχει καπιος να αντιπαραθεσει σε αυτο αλλα ας κρατησουμε μονο την ουσια: υπαρχει τροπος.
Το κείμενο το διάβασα δύο φορές...τα σχόλια τρείς....
Και ξεκινάω απο το ερώτημα αν οι επιλογές μας αξίζουν το κόστος...?
Εγώ ξέρω πως οι επιλογές μου είμαι εγώ η ίδια, πως οι επιλογές μου με καθορίζουν σαν άνθρωπινη οντότητα και πως αυτό που προσπαθούσα απ όσο θυμάμαι τον εαυτό μου είναι να κάνω επιλογές που να μπορώ να τις υποστηρίξω μέχρι τέλους! Για μένα το κόστος των δικών μου επιλογών αξίζουν και με το παραπάνω Φράν ακόμα και αν μερικές φορές τις πλήρωσα "ακριβά" πολύ απλά γιατί τις έκανα μόνη μου. Το θέμα είναι τι γίνετε όταν χάνεις πλέον την ελευθερία της επιλογής...γιατί δυστυχώς εγώ αυτό βλέπω στον ορίζοντα!
Πότε αν κοιτάξετε πίσω στην ιστορία δεν υπήρχαν προσπάθειες να γίνουν οι ανθρώπινες επιλογές κατευθυνόμενες???Άλλοτε με βιαιούς τρόπους και άλλοτε με ύπουλους...τι ήταν εκείνο που προστάτευε πάντα την ελευθερία επιλογής??? Η παιδεία!
Σημασία έχει να περνάς τα πάντα μέσα απο το δικό σου ατομικό φίλτρο ,να κρατάς ότι σε εκφράζει και να πετάς στα σκουπίδια ότι δεν του ταιριάζει! Αρνούμε λοιπόν να δεχτώ πως ο καταναλωτισμός, η απληστία και όλα τα σχετικά είναι αποτέλεσμα πλύσης εγκεφάλου! Τώρα δηλαδή που όλα καταρρέουν σαν τραπουλόχαρτα ρίχνουμε τις ευθύνες σε θεωρίες συνομωσίας που καθοδηγούσαν τις επιλογές μας???Τόσο βαρύ είναι να δεχτούμε πως σαν είδος έχουμε μέσα μας και σκάρτο υλικό. Γινγκ και γιάνγκ μέσα στο καλό υπάρχει κακό και μέσα στο κακό υπάρχει πάντα καλό μόνο έτσι υπάρχει ισορροπία!
Αν χαίρομαι για κάτι είναι γιατί όλο αυτό που συμβαίνει παγκοσμίως αναγκάζει τους ανθρώπους να κανουν ενδοσκόπηση και για μένα η μάχη δεν είναι με τους "άλλους" τους "κακούς", τις πολυεθνικές, τους διεφθαρμένους πολιτικούς, τα media για μένα η μάχη είναι καθαρά προσωπική μια μάχη με τον εαυτό μου...
Η απληστια ειναι κατι ξεχωριστο απο την ανθρωπινη φυση; οχι, ειναι κομματι του ανθρωπου και δυστυχως οταν στη ζυγαρια ξεπερναει τα υπολοιπα (μαζι με καποια αλλα στοιχεια που πανε παρεα με την απληστια) τοτε φτανουμε στο χειλος του γκρεμου.Ειναι μερος του σκαρτου υλικου που εχει ο ανθρωπος μεσα του οπως πολυ σωστα ειπες Ιωαννα..
Νομιζω πως μπορουμε να χωρισουμε τις επιλογες σε δυο μερη: τις προσωπικες σε ατομικο επιπεδο, οι οποιες, και τις γενικοτερες επιλογες του τροπου ζωης ως ειδος. Κυριως αυτο ειχα στο μυαλο μου. Διοτι αυτος ο τροπος ζωης μας εχει οδηγησει να καταστρεψουμε τον πλανητη σημερα (δεν εχουμε πλεον πολυ χρονο)αυτη η μανια της αναπτυξης που μας κανει να φερομαστε με αλαζονια σε οποιαδηποτε μορφη ζωης εχξω απο την ανθρωπινη. Και επειτα ακολουθουν τα υπολοιπα, ενα σωρο μηχανισμοι ελεγχου και υποταγης, οι πολυεθνικες (εδω παλι καταληγουμε στην ανθρωπινη απληστια), η θρησκεια, η παιδεια, η αγνοια μας, οι δαιμονες μας. Σιγουρα ειναιμια μαχη προσωπικη, αυτο που ειπα και σε ενα αλλο σχολιο, η αναγκη να ξεφυγουμε απο τους εθισμους μας ως ανθρωποι. Ως παγκοσμιοι πολιτες διοτι για μενα η γη ολοκληρη ειναι η πατριδα μου και οτι γινεται στην Αφρικη και την Ασια με ποναει το ιδιο με οτι γινεται στην γειτονια μου. Μακαρι να διναμε ολοι τη μαχη με τον εαυτο μας...Ομως οπως ειπε κ ο Ορεστης θελει αρετην και τολμη η ελευθερια και συμπληρωνω πολυ ειλικρινεια και κουραγιο...Δεν το εχουν ολοι ομως..
Κι εγώ χάρηκα Ορέστη που σε ξαναβρήκα, ειδικά εδώ! Ένα γειά και στην Puccarina , την φίλη της συντρόφου μου... Έχεις δίκιο Puccarina, έτσι κι αλλιώς δεν νομίζω ότι κανείς μας έχει την ψευδαίσθηση ότι έχει μικρότερο μερίδο ευθύνης από τους άλλους. Η ότι φταίνει μόνο κάποιοι "μυστικοί καθοδηγητές". Ο Γκάντι είπε "γίνε εσύ η αλλαγή που θέλεις να δεις στον κόσμο".
Μάλιστα προσπαθούσα ναεξηγήσω αυτό το πράγμα στην 12χρονη (και εξόχως εγωίστρια) κόρη μου, όλο το απόγευμα. Δυστυχώς έτσι είναι αυτό που έχοτμε να παλέψουμε είναι μέσα μας...
Αλλά. Υπάρχει ένα αλλά. Πιστεύω πως υπάρχουν κάποιοι, (πολυεθνικές, συνομωσίες ότι σας αρέσει) που πράττουν ένα έγκλημα χειρότερο από τον κάθε ένα από μας που αφήνει τον γιν να υπερισχύει του γιανγκ. Και το έγκλημα που πράττουν είναι πως χρησιμοποιούν αυτές τις αδυναμίες μας για να πετύχουν κάποιο σκοπό, δικό τους. Δεν ξέρω ποιός είναι. Θα μπορούσε να είναι απλά να ικανοποιήουν το δικό τους εγωισμό, η κάτι πολύ χειρότερο, ουσιαστικά δεν έχει σημασία. Σημασία έχει ότι πρέπει να σταματήσει. Και μόνο εμείς οι ίδιοι μπορούμε να το κάνουμε.
Fran αναφέρθηκες στην "άνοδο" μεσαίων τάξεων σε άλλες χώρες όπως η Κίνα, η Ινδία κλπ. Είναι προφανές ότι το αδηφάγο "σύστημα" που είναι ο δυτικός πολιτισμός/κοινωνία. προκειμένου να επιβιώσει λίγο ακόμα στέφει την προσοχή σε άλλα θύματα. Τωρα είναι η σειρά άλλων... αναρωτιέμαι μέχρι να έρθει η σειρά τους να ζήσουν αυτό που ζούμε και θα ζήσουμε εμείς τώρα, αν θα έχουν περάσει αρκετά χρόνια ώστε εμείς (η ίσως η επόμενη γενιά) να έχει ξεχάσει και να είναι έτοιμη να κάνει τα ίδια λάθη... η θα έχει καταστραφεί ο κόσμος οικολογικά ως τότε... Εμείς πάντως ας ετοιμαζόμαστε, κι ας κάνουμε ότ μπορούμε...
Μια ακόμη υπέροχη ανάρτηση...χθες είχαμε σε μια συνάντηση με πάνω από 50 άτομα αυτή τη συζήτηση.Επιλογές, επιθυμίες, ανάγκες, κίνητρα.Τροφή για τη σκέψη.Αναζήτηση κι ευθύνη....σε ευχαριστώ για τα υπέροχα κείμενα...
Δημοσίευση σχολίου