Αυτοί που έφεραν τον φασισμό

Εδώ και τρία χρόνια, από τότε που "ξεκίνησε η κρίση" λέμε τα ίδια. Ξεκινήσαμε ως αγανακτισμένοι, ρίξαμε και δυο -τρεις μούντζες στην ελληνική βουλή, φωνάξαμε και θρηνήσαμε νεκρούς στις διαδηλώσεις και μετά ψηφίσαμε. Και στείλαμε να κυβερνήσει ο  Σαμαράς με τα δεκανίκια του ΠΑΣΟΚ κ της ΔΗΜΑΡ. Και κοντά σε αυτούς η Χρυσή Αυγή...

Στα τρία αυτά χρόνια λοιπόν πολλά συνέβησαν. Μαζί με τα μνημόνια, τις αυτοκτονίες, τους άστεγους και τους ανέργους, τα σκάνδαλα πολλαπλασιάζονταν. Οι γκόμενες των πολιτικών "που είχαν ανάγκη τα 700 ευρώ" εξαργύρωναν τις υπηρεσίες τους με διορισμούς στο δημόσιο, οι σύζυγοι υπουργών έπαιρναν δημόσια έργα και διαφημιστικές καμπάνιες  του ΕΟΦ και οι σύζυγοι των δημοσιογράφων γίνονταν από υπάλληλοι του ΙΚΑ ιδιαιτέρες υπουργών. Η λίστα Λαγκαρντ χάθηκε, ο Βενιζέλος που έκανε τη διαφθορά θεσμό του κράτους χάρη στα νομικά τερτίπια του έγινε αντιπρόεδρος της κυβέρνησης.

Και ενώ το κράτος γινόταν λυσσαλέα βίαιο, ενώ διαπόμπευε ανθρώπους για να κερδίσει ψηφουλάκια, ενώ βασάνιζε κρατούμενους και έφτιαχνε στρατόπεδα συγκέντρωσης, μιλούσαμε για τις θεωρίες των άκρων και βρίζαμε ο ένας τον άλλον, διεκδικώντας εύσημα επαναστάτη στα social media.

Το ξέραμε πως τα πράγματα θα γίνονταν χειρότερα, το βλέπαμε να έρχεται.

Δεν θα μιλήσω για τη Χρυσή Αυγή.Τα έχω πει. Τα έχουν πει δεκάδες άλλοι πριν απο μένα. Ολοι ξέραμε ποιοι είναι, όλοι ξέραμε τι θα έρθει απο τότε που έσπαζαν πάγκους μεταναστών και δολοφονούσαν ιρακινούς και αφγανούς στους δρόμους. Το πρόσωπο τους το είχαν δείξει.

Και θα το δείξουν πάλι γιατί κανείς δεν θα τους σταματήσει.

Ας μην έχουμε αυταπάτες. Πίσω από την ξεφτίλα της κοινωνίας μας και τα φασιστικά μορφώματα κρύβεται ένα σάπιο πολιτικό σύστημα που χρησιμοποίησε και ενσωμάτωσε την αμορφωσιά του άξεστου έλληνα στην πολιτική του πρακτική. Ένα σύστημα που παίζει με τους φόβους, τις ενοχές και το συναίσθημα. Αυτό το σύστημα δολοφονεί, χρησιμοποιώντας σήμερα το χέρι των φασιστών, στους οποίους βρήκε τελευταίο αποκούμπι ο θρασύδειλος Έλληνας μικροαστός. 

Η Χρυσή Αυγή είναι το απόστημα του συστήματος που μόνο η δικαιοσύνη μπορεί να σπάσει.

Όμως η δικαιοσύνη είναι ένα θλιβερό ανέκδοτο στη χώρα μας. Τάσσεται με τους μεγαλοεργολάβους, υπηρετεί τους πολιτικούς, αθωώνει την κρατική και αστυνομική βία.  Και όταν σε ένα κράτος δεν λειτουργεί η δικαιοσύνη, τότε τίποτα δεν θα λειτουργήσει.

Έχουμε πιαστεί σε μια θανάσιμη μέγκενη που σφίγγει όλο και πιο πολύ. Και γύρω όλοι προσπαθούν να πείσουν πως δεν συμβαίνει τίποτα. Μια στρατιά ταγμένων γραφιάδων στην υπηρεσία του συστήματος που τόσο καιρό ξεπλένουν τη βρώμα του στο lifestyle, βαφτίζουν τις αυτοκτονίες ψυχική ασθένεια και κανιβαλίζουν λυσσασμένα πάνω από το νεκρό σώμα ενός 19χρονου "τζαμπατζή".  Όλοι αυτοί που εξαργυρώνουν το "ταλέντο" τους με διορισμούς σε διοικητικά συμβούλια και κομματικές θέσεις. Όλη αυτή η σιχαμένη φάρα των αυτοαποκαλούμενων διανοούμενων, των επιδοτούμενων δημοσιογράφων και των πολιτικών που έχουν πέσει σαν τα κοράκια πάνω από τα πτώματα μας και τα ξεσκίζουν.

Ολοι αυτοί που έφεραν ήδη τον φασισμό, αλλά τον ονόμασαν "στάση ευθύνης." Που χτίζουν μια κοινωνία στα μέτρα τους στην οποία χωράνε μόνο οι διαπλεκόμενοι και οι έχοντες. Και οι υπόλοιποι ας πεθαίνουν σαν τα αδέσποτα σκυλιά στα νοσοκομεία του Αδωνη και ας στοιβάζονται σαν τα πρόβατα στα τριτοκοσμικά σχολεία των 50 μαθητών. Ολοι αυτοί που χτυπούσαν φιλικά στην πλάτη 
τους φασίστες, που χαριεντίζονταν με τους καναλάρχες και τους μεγαλοεργολάβους, που δηλητηρίασαν τον δημόσιο και ιδιωτικό λόγο, που προετοίμαζαν τα πογκρόμ μέσα απο τα πανάκριβα γραφεία τους και έκαναν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης πολιτικό πρόγραμμα...

Ολοι αυτοί και εμείς απέναντι...Καιρός να πάρουμε θέση...

Το κείμενο δημοσιεύτηκε και στο The Press Project