Χτες βράδυ καθώς δεν είχα ύπνο, παρακολούθησα μια ομιλία στο TED στη Χαβάη από μια φωτογράφο που γυρίζει τον κόσμο και φωτογραφίζει τους σύγχρονους σκλάβους. Εδώ πρέπει να σας πω, ότι αυτό το TED εγω δεν το πολυσυμπαθώ. Ίσως δεν έχω καταλάβει και την χρησιμότητα του αλλά μου θυμίζει πολύ "αμερικανιά" (χρησιμοποιώ τη λέξη εντός εισαγωγικών και με σκωπτική διάθεση) και δεν με πείθει.
Μοιάζει σαν political correct σενάριο, όπου ο ομιλητής θα πει αυτά που πρέπει να πει και αυτά που θέλει το κοινό να ακούσει. Ομιλίες με σκοπό να κάνουν το κοινό να νιώσει καλά, να το κάνουν να πιστέψει πως ανήκει σε αυτή την ανώτερη κάστα των προοδευτικών και σκεπτόμενων που θα αλλάξουν τον κόσμο...
Τελοσπάντων, παρακολούθησα την ομιλία χτές, που μάλλον κακώς είχε καταχωρηθεί ως ομιλία για τους σύγχρονους σκλάβους καθώς ήταν το απόλυτο διαφημιστικό σποτ για την αμερικάνικη ΜΚΟ Free the slaves. Η ομιλήτρια αυτό που μας είπε -αφού έδειξε τις πραγματικά συγκλονιστικές φωτογραφίες της από την Γκάνα, το Νεπάλ και την Ινδία-ήταν ότι η μοναδική ελπίδα αυτών των ανθρώπων είναι να τους σώσει η πολύ γνωστή αυτή ανθρωπιστική οργάνωση -μόνο αριθμό λογαριασμού δεν έβαλαν στην οθόνη για να στείλουμε τα χρήματα που θα απελευθερώσουν και θα μορφώσουν το πεντάχρονο αγοράκι που σπάει πέτρες στο Νεπάλ ή ψαρεύει στη λίμνη του Βόλτα...
