Ποιός θα λογοδοτήσει

Καταρχάς να ξεκαθαρίσω κάτι. Δεν δίνω άφεση αμαρτιών στους Έλληνες πολίτες. Δεν είναι αθώοι ούτε θύματα παγκόσμιας συνωμοσίας. Οι ευθύνες μας ως λαός είναι τεράστιες και τα λάθη μας θα βαραίνουν τα παιδιά μας για πολλά χρόνια ακόμα. Αφήσαμε την μετριότητα και την λαμογιά να αποτελέσει την κινητήρια δύναμη της πολιτικής ζωής του τόπου και χτίσαμε μια κοινωνία ρατσιστών, αμόρφωτων μικροαστών και θρησκολάγνων.

Αυτή είναι η μια παράμετρος της κρίσης. Οχι όμως και η μοναδική.

 

Ας ξεκαθαρίσω κάτι ακόμα. Δεν θεωρώ πως στην Ελλάδα έχουμε χούντα όπως τόσο απλουστευτικά λένε διάφοροι, είτε επειδή θέλουν να λαϊκίσουν και να χαϊδέψουν αυτιά μπας κ πουλήσουν κανα cd, είτε επειδή δεν ξέρουν τι σημαίνει να έχει χούντα ένας λαός. Όμως αυτό που έχουμε δεν είναι ούτε δημοκρατία.

 

Έχω βαρεθεί να διαβάζω ψέμματα, μισές αλήθειες και διαστρεβλωμένα γεγονότα. Διότι φτάσαμε, την ενημέρωση στην Ελλάδα να ορίζει ο Παύλος, ο Τάσσος, ο Αλέξης, η Όλγα και όχι  δημοσιογράφοι επι της ουσίας. Σιχάθηκα τη χώρα που  οι καρχαρίες με τα ετήσια εισοδήματα των 700, 600 και 400 χιλιάδων ευρώ το χρόνο ( το unfollow είχε κάνει ένα πολύ καλό σχετικό θέμα) χρυσώνουν τα χάπι του μνημονίου και γίνονται  mega protagonιστες  και athens voice.

 

Όχι μία, αλλά τρεις  πρόσφατες μελέτες του Lancet έκαναν λόγο για αύξηση των αυτοκτονιών στην Ελλάδα λόγω της οικονομικής κρίσης. Στις 9 Ιουνίου 2012 έγινε συνέδριο από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στις Βρυξέλλες με τίτλο Ψυχική Υγεία και Οικονομική κρίση. Οι σύνεδροι μίλησαν ξεκάθαρα για αύξηση των αυτοκτονιών ανάλογη της αύξησης της ανεργίας και μπορείτε να διαβάσετε τα πορίσματα εδώ.

 Έρευνες στα μεγαλύτερα ιατρικά περιοδικά μιλάνε για αύξηση 0,8% των αυτοκτονιών όπου η ανεργία αυξάνεται κατά 1 %.  Μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στο  Lancet το 2009 συνδέει τις ιδιωτικοποιήσεις της δεκαετίας του 90 στις χώρες του πρώην Ανατολικού μπλοκ με αύξηση των αυτοκτονιών μεταξύ του ανδρικού πληθυσμού.

Το 2009 έρευνα του Πανεπιστημίου του Μπρίστολ που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Social Science and Medicine κατέδειξε την σύνδεση των αυξημένων ποσοστών στις αυτοκτονίες στην ΝΑ Ασία (της τάξης του 45 με 50%) με την αύξηση της ανεργίας που ακολούθησε την κρίση του 1997.

Και όμως στην Ελλάδα οι "εναλλακτικοί" αρθρογράφοι προσπάθησαν με αναλύσεις copy paste απο το wikipedia να πείσουν πως οι αυτοκτονίες, ουδεμία σχέση με την κρίση έχουν,  αλλά είναι απλά μεταδοτικές επειδή τα ΜΜΕ τις διαφημίζουν.

 

Όσο τους παρακολουθώ χάνω την λογική μου. Διότι μπορεί ο Σταύρος Θεοδωράκης να ειρωνεύεται και να γράφει πως οι αριστεροί φτιάχνουν  ιστορίες συνωμοσίας για golden boys αλλά τα στοιχεία τον διαψεύδουν. Δεν χρειάζεται να ψάξει κανείς πολύ. Ας μελετήσει την ιστορία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, ας συγκρίνει τις "θεραπείες" που εφαρμόστηκαν, ας ερευνήσει λίγο παραπάνω τι κρύβεται πίσω από τις αποφάσεις της Γερμανίας και πώς η κρίση εξυπηρετεί το παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα.

Πριν λίγες μέρες δημοσίευσα ένα άρθρο σχετικά με την ασιατική κρίση του 1997 και το παράδειγμα της Ταϊλάνδης. Δεν έκανα σύγκριση με την Ελλάδα, όποιος το επιθυμεί μπορεί να ανατρέξει στα στοιχεία και να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα.

 

Δεν μπορώ να δεχθώ πως στην Ελλάδα οι διαδοχικές κυβερνήσεις από το 2009 κ μετά, πήραν ένα χρέος της τάξης του 115% και το έφτασαν σε τρία χρόνια κοντά στο 190% .

Δεν μπορώ απλά να δεχτώ πως το υπουργείο οικονομικών έκανε επί 3 χρόνια λανθασμένες προβλέψεις σχετικά με το ύψος του χρέους και πάνω σε αυτές τις προβλέψεις στηρίχθηκαν τα προγράμματα ανόρθωσης της χώρας. Είτε έλεγαν ψέμματα για να τους βγουν οι αριθμοί είτε είναι απλά άχρηστοι. Παραμένουν όμως το ίδιο εγκληματικά ένοχοι.

 

Ούτε μπορώ να δεχτώ τον εκβιασμό της δόσης για να πληρώσουν συντάξεις και μισθούς όταν το πρόγραμμα προβλέπει τη μεταφορά όποιων πλεονασμάτων του ελληνικού προϋπολογισμού σε έναν ειδικό λογαριασμό, που θα χρησιμοποιείται για την εξυπηρέτηση του χρέους.

Δεν τα λέω εγώ αυτά, οι Financial Times τα λένε.  

 

Δεν ξέρω τι από αυτά ακούσατε στα γνωστά δημοσιογραφικά σαιτ. Μάλλον τίποτα.

 

Και τώρα θα αναρωτηθείτε τι πρέπει να γίνει. Δεν έχω λύση να προτείνω, γιατί ανώδυνη λύση δεν υπάρχει. Όμως θεωρώ πως πρέπει αυτό το αποτυχημένο έκτρωμα που κυβερνά τη χώρα να βρεθεί αντιμέτωπο με τις ευθύνες του άμεσα. ΤΩΡΑ. Αυτοί οι ίδιοι που αρνήθηκαν να εφαρμόσουν έστω και το ελάχιστο μέτρο εξυγίανσης αλλά εφάρμοσαν με θρησκευτική ευλάβεια τις περικοπές και τις μειώσεις. Οι ίδιοι που προστάτευσαν με τον πιο εμετικό τρόπο τους ομοίους τους και τις συντεχνίες των δημοσιογράφων που τους υπηρετούν, που έχασαν τα ονόματα της φοροδιαφυγής  και που αυτή τη στιγμή που μιλάμε δεν έχει ξεκινήσει καμία δικαστική έρευνα.

Ας μην κοροϊδευόμαστε, η δικαιοσύνη στην Ελλάδα έχει καταντήσει ένα θλιβερό ανέκδοτο.

 

Τώρα λοιπόν που οι μάσκες πέφτουν, αναρωτιέμαι τι θα κάνει επιτέλους ο Έλληνας πολίτης. Θα περιμένει τους φασίστες για να δώσει διέξοδο στα ταπεινά του ένστικτα, ή θα  στραφεί επιτέλους εναντίον των πραγματικά υπευθύνων;

 

Δυστυχώς, οι μέχρι τώρα πράξεις των συμπολιτών μας, μάλλον δεν αφήνουν πολλά περιθώρια αισιοδοξίας...