Οσα δεν θα σας πούν οι ειδήσεις...

Η ιστορία γράφεται  από τη μεριά των νικητών. Η μάλλον γράφεται από τη πλευρά της εξουσίας και του χρήματος. Από την πλευρά εκείνου που ελέγχει την πληροφόρηση σου, την εκπαίδευση σου, το φαγητό σου, τον αέρα που αναπνέεις.

 

 

Από την Βόρεια Ουγκάντα...

Στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία δημοσίευσα μια έρευνα που έιχα κάνει στην Βόρεια Ουγκάντα (17/2/2013 "Με διέταξαν να σκοτώσω τη μάνα μου") την οποία μπορείτε να διαβάσετε και εδώ στο The Press Project.
 

Η  ιστορία του πολέμου στην Βόρεια Ουγκάντα είναι η ιστορία της απληστίας και της βρώμικης πολιτικής. Μια διαμάχη για την οποία όταν ακούσαμε στην Δύση-20 χρόνια μετά-είδαμε λευκούς Αμερικάνους να σκύβουν με συμπόνοια πάνω από μαύρα παιδικά κεφάλια και να υπόσχονται ως νέοι Ράμπο, πως οι λευκοί είναι εδώ για να τελειώσουν τον πόλεμο στην Ανατολική Αφρική.

Οι ανθρωπιστές σταυροφόροι ήρθαν και η προπαγάνδα ξεκίνησε.

Μια "αναρχική" ιστορία στη Γαλλία

 

Τις τελευταίες μέρες και αφού ξεπέρασα κάποια προσωπικά προβλήματα, διάβασα παρα πολλά δημοσιεύματα σχετικά με την σύλληψη των τεσσάρων νεαρών για τις ληστείες στην Κοζάνη, την αντιεξουσιαστική πάλη, τις ευθύνες των γονιών τους, την σαπίλα της κοινωνίας κλπ κλπ...Δεν ήθελα να πάρω θέση στο διαδίκτυο διότι θεωρώ πως πρόκειται για πολύ σοβαρή υπόθεση με παραμέτρους που δεν γνωρίζουμε κ οι γενικεύσεις και απλουστεύσεις είναι επικίνδυνες.

Πιστεύω ότι στη χώρα μας αυτή τη στιγμή υπάρχει έλλειμμα δημοκρατίας, αστυνομική ασυδοσία και αυξανόμενη κρατική βία. Την άποψη μου την εξέθεσα με άρθρο μου στην Huffington Post και το οποίο θα βρείτε εδώ .