Long you live and high you fly

And smiles you"ll give and tears you"ll cry

And all you touch and all you see

Is all your life will ever be




Σάββατο 18 Αυγούστου 2012

Λίγα λόγια για το μεταναστευτικό

Τον τελευταίο καιρό γίνεται μεγάλη συζήτηση στην Ελλάδα για το μεταναστευτικό. Δυστυχώς αφορμή για αυτό δεν είναι η επιθυμία δημόσιου διαλόγου για το πρόβλημα αλλά η όλο και αυξανόμενη ρατσιστική βία που σε συνδυασμό με την βαθιά οικονομική κρίση προκαλεί  ακραίες αντιδράσεις. 


Θα ξεκινήσω από δύο στοιχεία.  Όταν στον τύπο διαβάζουμε για μετανάστευση, ο όρος χρησιμοποιείται χωρίς διάκριση για όλους: οικονομικούς μετανάστες, πρόσφυγες, αιτούντες ασύλου. Συχνά ακούμε και τον όρο λαθρομετανάστης και παράνομος μετανάστης, όρους που προσωπικά θεωρώ υποτιμητικούς καθώς ο άνθρωπος ως οντότητα δεν είναι ποτέ λαθραίος ή παράνομος. Μπορεί να κάνει μια παράνομη πράξη (όπως το να εισέλθει λαθραία σε μια χώρα)  αλλά αυτό αφορά την πράξη όχι τον άνθρωπο.

Πρόσφυγας λοιπόν είναι κάποιος που αναγκάζεται να εγκαταλείψει τη χώρα του  εξαιτίας πολιτικής, εθνικής, φυλετικής και θρησκευτικής δίωξης ή επειδή ανήκει σε μια ιδιαίτερη κοινωνική ομάδα η οποία διώκεται. Πρόσφυγας είναι επίσης όποιος κινδυνεύει στη χώρα του λόγω πολέμου ή γενικευμένης βίας. Για τους λόγους αυτούς δεν μπορεί να επιστρέψει στην πατρίδα του και δικαιούται άσυλο και διεθνή προστασία στη χώρα που καταφεύγει.

Οι πρόσφυγες προστατεύονται από τη Σύμβαση της Γενεύης  του 1951 και από διεθνείς ευρωπαϊκές συμφωνίες και εθνικούς νόμους. Δικαιούνται να ζητήσουν άσυλο με βάση της Αρχής της Οικουμενικής Διακήρυξης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Το να χορηγήσει μια χώρα άσυλο σε πρόσφυγες δεν είναι πράξη φιλανθρωπίας ούτε δείγμα καλής θέλησης αλλά υποχρέωση με βάση διεθνείς συνθήκες και εθνικούς νόμους. Και αυτό ισχύει και για την Ελλάδα.

Μετανάστες είναι όσοι εγκαταλείπουν τη χώρα τους προσπαθώντας να βρουν εργασία και καλύτερες συνθήκες διαβίωσης. Συχνά υποχρεώνονται να φύγουν λόγω περιβαλλοντικών συνθηκών και απόλυτης φτώχειας. Η διαφορά με τους πρόσφυγες είναι πως οι μετανάστες μπορούν να επιστρέψουν στις πατρίδες τους και δεν κινδυνεύει η ζωή και η σωματική τους ακεραιότητα (αν και είναι μεγάλη συζήτηση κατά πόσο η απόλυτη φτώχεια δεν απειλεί και την ζωή κάποιου).  

Έχει σημασία να αναφερθεί πως συνήθως όταν εισέρχονται στην Ελλάδα, τόσο οι πρόσφυγες όσο και οι μετανάστες δεν διαθέτουν έγγραφα και δεν είναι εύκολο να εξακριβωθεί η ταυτότητα τους. Ακολουθούν συνήθως τους ίδιους επικίνδυνους δρόμους εισόδου. Είναι λοιπόν απαραίτητο να υπάρχει μια δίκαιη και γρήγορη διαδικασία ασύλου ώστε να ελεγχθούν οι άνθρωποι και να εξακριβωθεί ποιος είναι πρόσφυγας και ποιος είναι οικονομικός μετανάστης.

Αυτά για κάποιες βασικές έννοιες. Πάμε τώρα στα στοιχεία.

Δευτέρα 13 Αυγούστου 2012

Η πατρίδα των "αθώων"

Στο γραφείο μας έχω μια νεαρή συνάδελφο από το Νεπάλ.
Το Νεπάλ είναι μια φτωχή ορεινή χώρα της Κεντρικής Ασίας, στριμωγμένη ανάμεσα στην Ινδία και την Κίνα (Θιβέτ). Η χώρα ακόμα κλείνει τις πληγές της από τον εμφύλιο πόλεμο μεταξύ μαοϊστών και κυβερνητικών, ενώ το ένα τρίτο του πληθυσμού δεν έχει πρόσβαση σε καθαρό νερό. Παράλληλα οι μισοί κάτοικοι ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας και εκατοντάδες μεταναστεύουν στην Ινδία με την ελπίδα μιας καλύτερης ζωής.
Εάν έχετε ακούσει κάτι για το Νεπάλ, αυτό θα είναι σίγουρα το όρος Έβερεστ,  που αποτελεί το φυσικό σύνορο του  Νεπάλ με το Θιβέτ και το οποίο οι κάτοικοι ονομάζουν Αγία Μητέρα.

Πέμπτη 9 Αυγούστου 2012

Τα τελευταία γεγονότα...


Η ανάρτηση αυτή δεν αφορά στην παράνομη μετανάστευση στην Ελλάδα. Ούτε έχει σκοπό να αναλύσει το πρόβλημα, διότι ένα τόσο πολύπλοκο θέμα είναι εκτός των δυνατοτήτων ενός blog στο διαδίκτυο (άσχετα αν έχουμε γεμίσει από ειδικούς και μη, που ξαφνικά έχουν άποψη επί του θέματος). Επίσης η ανάρτηση αυτή δεν έχει σκοπό να σχολιάσει τα πρόσφατα εγκλήματα: αυτό που συνέβη στην Πάρο, όπου ο ένοχος ομολόγησε και το DNA ταυτοποιήθηκε, και το δεύτερο έγκλημα κοντά στο Ναύπλιο, όπου κατά την ταπεινή μου άποψη δεν έχει εξιχνιαστεί (παρά τις ανακοινώσεις της αστυνομίας).

Τους τελευταίους μήνες έχει καλλιεργηθεί ένα πολύ περίεργο κλίμα στην Ελλάδα. Παράλληλα με την είσοδο της Χρυσής Αυγής στη Βουλή, έχουν φουντώσει οι συζητήσεις και τα σχόλια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, στην τηλεόραση, στα διάφορα blogs. Αναλύσεις ως επί το πλείστον επιδερμικές, συχνά ξενφοβικές, άλλοτε ακραίες και προς τις δύο κατευθύνσεις. Μέσα σε όλη αυτή τη σύγχυση εμπλέκονται twitter αθλητών και απόψεις πολιτών βγαλμένες  από το εγχειρίδιο του καλού ναζιστή. Πρόσφατα είδαμε και μια ανώνυμη επιστολή κατοίκων   του κέντρου, την οποία δεν θα μπω στην διαδικασία να αντικρούσω καθώς την πολύ καλή απάντηση στους "ενεργούς αλλά αγανακτισμένους" πολίτες θα βρείτε εδώ.

Τετάρτη 1 Αυγούστου 2012

Μέχρι πότε;

Έχω παραμελήσει το μπλογκ τον τελευταίο καιρό. Λίγο η δουλειά που δεν μου αφήνει πολύ χρόνο- και όταν μάλιστα περνάς την μισή σου μέρα μπροστά σε μια οθόνη, δύσκολα κάθεσαι να γράψεις κείμενα στο σπίτι- λίγο ένα κρύωμα που με ταλαιπωρεί μια εβδομάδα σχεδόν, αμέλησα τελείως το γράψιμο.  Δεν είχα και κάτι σημαντικό να πω.

 Να σχολιάσω τις εξελίξεις στην Ελλάδα; επιφυλάσσομαι για αργότερα (το περίφημο twitter το αφήνω ασχολίαστο, υπάρχουν πιο ουσιαστικά ζητήματα για να ασχοληθεί κανείς).
Να μιλήσω για τη δουλειά μου; προτιμώ να μιλήσουν τα άρθρα μου αντι για μένα...

Σήμερα λοιπόν που έκατσα σπίτι (το κρύωμα που λέγαμε) και που υποτίθεται πως δεν θα ανοιγα υπολογιστή, προσπαθώ να συγκεντρώσω τις σκέψεις μου.
 Για όσους δεν το γνωρίζετε τον τελευταίο καιρό εργάζομαι στην έρευνα και στο ανθρωπιστικό ρεπορτάζ. Διαβάζω λοιπόν όλες αυτές τις έρευνες, τις  εκθέσεις και τις στατιστικές, συζητάω με ειδικούς, κάνω επιτόπια έρευνα, όταν είναι δυνατό, και γράφω τις δικές μου αναλύσεις. Καθημερινά εκπλήσσομαι από το κόστος των πολιτικών και οικονομικών αποφάσεων που παίρνονται με ασφάλεια σε πολυτελή γραφεία και σε εξωτικά θέρετρα.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...